چکیده:
هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر رهبری توانمندساز بر نوآوری باز با در نظر گرفتن فرهنگ یادگیری سازمانی و تعدیلگری ظرفیت جذب بوده است. تحقیق حاضر از لحاظ روش تحقیق همبستگی و از لحاظ هدف از نوع کاربردی بوده است. ابزار تحقیق بر اساس پرسشنامه استاندارد نقشبندی و تابش (2018) میباشد که پس از سنجش روایی (همگرا، واگرا و اکتشافی) و پایایی (آلفای کرونباخ، ترکیبی و دایسترا)، از طریق مشارکت 131 نفر از مدیران و کارشناسان شرکتهای دانشبنیان استان چهارمحال و بختیاری که با روش نمونهگیری تصادفی و از طریق جدول مورگان، انتخاب شدند، اجرا گردید. روش تجزیه و تحلیل اطلاعات، در دو سطح توصیفی و استنباطی و از طریق نرمافزارهای «SPSS25» و «WarpPLS7» اجرا شد. یافتههایی تحقیق نشان داد، بیشترین ضریب مسیر (β=0.79) و ضریب تعیین (R2=0.63) مربوط به مسیر رهبری توانمندساز به فرهنگ یادگیری سازمانی بوده است، همچنین فرهنگ یادگیری سازمانی بهطور کامل، رابطه بین رهبری توانمندساز و نوآوری باز داخلی (VAF=0.64) و خارجی (VAF=0.69) را میانجیگری نموده است.
The purpose this study was to investigate the effect of empowering leadership on open innovation with regard to organizational learning culture and adjusting adsorptive capacity. This study was an applied method and a Correlation research. The research tool based on the standard questionnaire of Naqshbandi and et al (2019) which was done by the participation of 131 managers and experts of the knowledge-based companies of Chaharmahal and Bakhtiari province after measuring validity (convergent, divergent and exploratory) and reliability (Cronbach's alpha, hybrid and diestra), that were selected by random sampling method and through Morgan table, were implemented. Data analysis was implemented in two descriptive and inferential levels through “SPSS25” and “WarpPLS7 software”. Findings showed that the highest path coefficient (β = 0.79) and the determination coefficient (R2 = 0.63) corresponds to the empowering leadership to organizational learning culture, organizational learning culture has also fully mediated the relationship between empowering leadership and open internal (VAF = 0.64) and external innovation (VAF = 0.69
خلاصه ماشینی:
با اين وجود، در حالي که تحقيقات گذشته رهبري توانمندسازي را به عنوان يک عامل حياتي در 1 Briel and Recker 2 Dahlander and Gann 3 Xia and Roper 4 Robbins and O'Gorman 5 Jung et al 6 Sok and O’Cass 7 Zhang and Bartol 8 Makri and Scandura 198 دست يابي به عملکرد بهتر شناخته است (آلبرچ و آندرتا١، ٢٠١١).
شرکت هاي دانش بنيان استان چهارمحال و بختياري، ظرف مدت ده سال گذشته ، آگاهانه يا غيرآگاهانه در عرصه تحقيق و توسعه ، رويکرد نوآوري بسته (تحقيق و توسعه دروني) را دنبال کرده است و به دستاوردهايي نيز نايل شده است ؛ اما سؤالي که به ذهن متبادر ميشود اين است که با تغيير برخي از شرايط و محيط ، آيا کماکان ميتوان در قالب اين پارادايم ، به آرمان ها و اهداف اين سازمان فناور-محور دست يافت ؟ و اين نوع نگاه به نوآوري، چه موانعي را بر سر راه توسعه و نوآوري ايجاد ميکند؟ در واقع سؤال اصلي اين پژوهش ، چگونگي تأثيرگذاري رهبري توانمندساز بر مديريت نوآوري باز، از طريق فرهنگ يادگيري سازماني و ظرفيت جذب ميباشد.
1 Çakar and Ertürk 2 Xue et al 3 Arnold et al 4 Ogbonna and Harris 5 Slåtten et al 221 اين مطالعه همچنين نشان داد که رهبري توانمندساز، بر فرهنگ يادگيري سازماني تأثير مي گذارد، که به نوبه خود بر نوآوري باز تأثير مي گذارد؛ از اين رو، چنين استنباط مي شود که رهبران توانمند، در شرکت هاي خود، فرهنگ يادگيري را توسعه مي دهند که تبادل دانش بين اعضا را تسهيل مي کند.