چکیده:
هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین نقش جهتگیری مذهبی، ظرفیت خودمهارگری و بخشودگی در پیشبینی رضایت زناشویی بود. روش: بدین منظور از میان کلیه کارکنان شرکت مهندسی و توسعه نفت تهران تعداد 150 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و پرسشنامههای جهتگیری مذهبی بهرامی احسان (1380)، خودمهارگری تانجنی و رای (2004)، بخشودگی احتشام زاده و همکاران(1389) و رضایت زناشویی انریچ (1989) را تکمیل کردند. برای تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافتهها: نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین رضایت زناشویی با روی آوری مذهبی، ظرفیت خودمهارگری و بخشودگی رابطه مثبت و بین رضایت زناشویی با روی گردانی مذهبی رابطه منفی معنادار وجود دار (000/ 0 P). نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد جهت گیری مذهبی، خودمهارگری و بخشودگی هر یک به صورت مجزا توان پیش بینی معنی دار متغیر رضایت زناشویی را دارند. نتیجهگیری: یافته های این پژوهش نقش مهم برخی متغیرهای بین شخصی مانند جهت گیری های مذهبی، ظرفیت خودمهارگری و بخشودگی در افراد را نشان می دهد که میتوانند با رضایت زناشویی رابطه داشته باشند.
Aim: This study aimed to determine the role of religious orientation, self-control capacity, and forgiveness in predicting marital satisfaction. Method: For this purpose, among all employees of Tehran Oil Engineering and Development Company, 150 people were selected by available sampling method and Bahrami Ehsan (2001) Religious Orientation Questionnaire, Tanjani and Rai Self-Control (2004), Ehteshamzadeh et al. (2010). And completed Enrich (1989) Marital Satisfaction. Descriptive statistics, Pearson correlation coefficient, and regression analysis were used to analyze the data. Results: The results of the Pearson correlation coefficient showed a positive relationship between marital satisfaction with religious inclination, self-control capacity, and forgiveness and a significant negative relationship between marital satisfaction and religious deviance (P