چکیده:
زمینه و هدف: در محیط به سرعت در حال تغییر امروزی، عدم توانایی تغییر سریع و کارآمد، معضل بزرگی برای سازمانها محسوب میشود. سازمانها برای کنار آمدن با محیطهای پویای خود باید فرآیندهای کاریشان را بازطراحی نمایند. با این وجود، معمولاً ایجاد تغییر در سازمانها با مقاومت همراه است. در پژوهش حاضر به موانع توسعه و تحول سازمانی از طریق تحلیل سلسهمراتبی با رویکرد فازی پرداخته میشود. روششناسی: پژوهش حاضر، از نظر هدف، اکتشافی – پیمایشی و از نظر نوع استفاده، تحقیقی کاربردی است و در آن از ابزار پرسشنامه برای گردآوری دادهها استفاده شده است. بهمنظور انجام پژوهش تعداد 26 پرسشنامه توسط خبرگان نظامی دارای تجربه مدیریتی و فرماندهی در ارتش جمهوری اسلامی ایران تکمیل شد. یافتهها: یافتههای حاصل از تحلیل دادهها نشان داد که موانع محیطی، سازمانی و فردی به ترتیب از مهمترین موانع تغییر و توسعه سازمانی در ارتش جمهوری اسلامی ایران محسوب میشوند. نتیجهگیری: برنامهریزی برای مدیریت عوامل محیطی، تدارک منابع سازمانی و اصلاح نگرشهای فردی میتواند موجب رفع موانع تغییر و توسعه سازمانی در ارتش جمهوری اسلامی ایران محسوب شوند.
خلاصه ماشینی:
نتیجه گیری: برنامه ریزی برای مدیریت عوامل محیطی، تدارک منابع سازمانی و اصلاح نگرش های فردی میتواند موجب رفع موانع تغییر و توسعه سازمانی در ارتش جمهوری اسلامی ایران محسوب شوند.
با این وجـود، دلایل مقاومت افراد بر اساس نوع و سطوح سازمانی با یکدیگر متفاوت اسـت و ایـن عامـل عمـدتا در اکثر پژوهش های تغییر و توسعه سازمانی مورد غفلت واقع شده است .
هدف از اجرای این پژوهش ارائه الگویی جامع از موانع فراروی تغییر و توسعه سازمانی و اولویت بندی آن ها بـا اسـتفاده از روش تحلیـل سلسله مراتبی در ارتش جمهوری اسلامی ایران است تا مشخص شود کدام یک از ایـن عوامـل نقشـی اساسیتری در عدم موفقیت اجرای برنامه های توسعه سازمانی دارند.
ابعاد و حوزه های موانع تغییر و توسعه سازمانی (رجوع شود به تصویر صفحه) روش شناسی پژوهش تحقیق حاضر از نظر هدف ، اکتشافی و از نظر نوع استفاده ، کـاربردی و از نظـر افـق زمـانی، تحقیقـی مقطعی است .
مقایسات زوجی زیر معیارهای موانع فردی (رجوع شود به تصویر صفحه) مقایسات زوجی مؤلفه های سازمانی موانع توسعه سازمانی بر اساس نتایج جدول زیر، مهم ترین مؤلفه در مقابل تغییر و توسعه سازمانی در سطح سـازمان ، سـبک رهبری و نگرش مدیریت به تغییر است و پس از آن به ترتیب فرهنگ سازمانی، تنش های مـدیریتی و تعارضات بین فردی، برنامه های ضعیف تغییر و توسعه ، ساختار سازمانی غیر منعطف و محدودیت منـابع بیشترین اهمیت را دارا میباشند.
Research in Organizational Change and Development, Volume 19.
Journal of Organizational Change, 20 (6), pp 761-773.