چکیده:
زمینه و هدف: ابهام و عدم قطعیت از چالشبرانگیزترین مسایل سازمانهای درگیر در توسعه محصولات پیچیده است که عمدتاً از دانش محدود و پیچیدگیهای رو به رشد محصولات و تعامل این پدیدهها ناشی میشود. این مقاله با هدف شناسایی و مدلسازی چالشهای نوآوری مرتبط با توسعه محصولات پیچیده هوافضایی انجا شده است. روششناسی: این مقاله از نظر هدف کاربردی و از نظر روش دارای رویکردی ترکیبی است. در بخش کیفی، چالشهای نوآوری محصولات پیچیده از طریق مصاحبه و نظرسنجی دلفی فازی از خبرگان شناسایی شدند و در بخش کمی با استفاده از روش معادلات ساختاری، مدلسازی و تبیین روابط انجام شد. یافتهها:بر اساس تحلیل دادهها، چالشهای مذکور در سه گروه ریسکهای توسعه محصولات پیچیده، خصوصیات فرایند توسعه محصولات پیچیده و ویژگیهای محصولات پیچیده دستهبندی شدند. ویژگیهای محصولات پیچیده بر ریسکهای فرایند توسعه محصولات پیچیده و خصوصیات فرایند توسعه محصولات پیچیده هوافضایی تأثیر دارد، خصوصیات فرایند توسعه محصولات پیچیده بر ریسکهای فرایند توسعه این محصولات تأثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین خصوصیات فرایند توسعه محصولات پیچیده تأثیر ویژگیهای محصولات پیچیده بر ریسکهای فرایند توسعه محصولات پیچیده را میانجیگری میکند. نتیجهگیری: با توجه به تأثیر خصوصیات فرایند توسعه بر ریسکهای توسعه محصولات پیچیده بهصورت مستقیم و همچنین نقش میانجیگری خصوصیات فرایند توسعه در تأثیر ویژگیهای محصولات پیچیده بر ریسکهای توسعه محصولات پیچیده هوافضایی، نقش خصوصیات فرایند توسعه در پیکرهبندی و ساختار فرایند حایز اهمیت است.
Background and Aim: the most challenges issues with organizations that developing complex products is the uncertainty and ambiguity, The phenomena associated with these challenges are the limited knowledge and experience of identifying the growing complexities of products and the interaction of these phenomena. Therefore, this paper aims to identify and model the innovation challenges associated with the development of complex aerospace products Methodology: The present research is applied in a practical, mixed-method way. Thus In the qualitative approach section through interviews and Fuzzy Delphi method from experts, the challenges of innovation of complex products were identified and in the quantitative section, using Structural Equation Modelling (PLS), hypotheses were confirmed, modeling and explaining relationships were performed. findings: In this paper, complex product development challenges are categorized into three groups: complex product development risks, complex product development process characteristics, and complex products features, and Modeling fitted very well with the presence of relevant structures and markers. So The results of the paper show that the complex products features have a positive, direct and significant effect on product development risks and development process characteristics. Also, the development process characteristics have a positive, direct and significant effect on product development risks. And more important result is that, the development process characteristics as a mediator affect the relationship between the complex products features and the product development risks. . Conclusion: Considering the directly effect of development process characteristics on development risks of complex products and also the mediating role of development process characteristics in the impact of features of complex product on complex products development risks, so the role of development process characteristics in process configuration and structure is important..
خلاصه ماشینی:
درایان و اپینگر، بازنگری و تکرار را به عنوان دو عامل مهم و ابزار تمایز بین مدل هـا ی مختلـف فرایند توسعه محصول جدید شناسایی کردند و با تعریف شاخص هایی بـرای تکرارهـا ی فراینـد ماننـد گستردگی تکرار و تعداد تکرار و درجه برنامه ریزی تکرارها و همچنین شـاخص هـا ی بـازنگری ماننـد فراوانی بازنگری و درجه سختگیری بازنگری نشان دادند که برای مدیریت ریسـک هـا و کـاهش یـا تحت کنترل نگه داشـتن ریسـک هـای توسـعه محصـولات، اسـتفاده از خصوصـیات فراینـد توسـعه مناسب ترین ابزار در فرایند توسعه بـه خصـوص در مراحـل ابتـدایی فراینـد اسـت (درایـان و اپینگـر، ٢٠١١)؛ بنابراین در این راستا فرضیه دوم مطرح می شود؛ : خصوصیات فرایند توسعه محصولات پیچیده بر ریسک های توسعه محصولات پیچیده تأثیر دارد.
کیفیـت تـوالی فرایند که تابعی از سطح دانش و مهارت مورد نیاز برای توسعه محصول و نیز درجه نوآوری و فناوری محصول است نه تنها تعداد تکرارهای غیر عمد و بازنگری را تحت تأثیر قرار می دهـد بلکه بر روی تعداد و دامنه فعالیت های چرخه تکـرار و بـازنگری تـأ ثیر مـ ی گـذارد (اپینگـر و همکاران ١٩٩٤: اسمیت و اپینگر ١٩٩٧)، بنابراین در این راستا فرضیه سوم مطرح می شـود و در نهایت پس از شکل گیری مدل مفهومی و بر اساس آن فرضیه چهارم نیز مطرح می شود.
(2005), The Business of Projects; Managing Innovation in Complex Products and Systems, New York, Cambridge Universitypress.
D. (2011), Improving Product Development Process Design: a Method for Managing Information Flows, Risks, and Iterations.
International Journal of Product Development,Vol,8.
Risk Management of New Product Development.