چکیده:
زمینه: تحقیقات متعدد به پیش بینی رضایت از زندگی پرداخته اند، اما پیش بینی رضایت از زندگی بر اساس طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک زندگی مغفول مانده است. هدف: هدف از پژوهش، پیش بینی رضایت از زندگی بر اساس طرحواره های ناسازگاری اولیه و سبک زندگی در پرستاران بود. روش: پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه پرستاران بیمارستان امام خمینی و مصطفوی شهر تهران در سال 98-97 بودند. تعداد 150 نفر به روش نمونه گیری در دسترس، به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارپژوهش عبارتاند از، پرسشنامه رضایت زندگی (Q-Les-QSF) اندیکت و همکاران (۱۹۹۳)، پرسشنامه طرحواره یانگ ((YSQ-SF (۲۰۰۵) و پرسشنامه سبک زندگی میلرواسمیت (2001). تحلیل دادهها، با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام انجام شد. یافته ها: بین رضایت از زندگی و سبک زندگی رابطه مثبت معناداری وجود دارد (0/001 p). همچنین بین رضایت از زندگی و طرحواره های ناسازگاری اولیه رابطه معناداری وجود دارد (0/001 p). نتیجهگیری: طرحوارههای ناسازگار اولیه و سبک زندگی، رضایت از زندگی را پیش بینی کردند.
Background: Numerous studies have predicted life satisfaction, but life satisfaction prediction based on early maladaptive schemas and lifestyles has been neglected. Aims: The purpose of this study was to predict life satisfaction based on early maladaptive schemas and lifestyle in nurses. Method: The study was descriptive-correlational. The statistical population of this study was all nurses of Imam Khomeini and Mostafavi hospitals in Tehran in 1997-98. 150 individuals were selected by convenience sampling method. The tools of the study are: The Life Satisfaction Questionnaire (Q-Les-QSF) of Indic et al. (1), the Young Schema Questionnaire (YSQ-SF) and the Milwaukee Lifestyle Questionnaire (2001). The Pearson correlation coefficient was performed step by step. Results: There was a significant positive relationship between life satisfaction and lifestyle (pConclusions: Early maladaptive schemas and lifestyle predicted life satisfaction