چکیده:
یکی از موضوعات مهم در تفکر هندی، مسئله ی چرخه ی تولدهای پی در پی است که انسان را دچار رنج می کند. به منظور رهایی از این شرایط ناگوار، متفکران بسیاری در مکاتب مختلف فلسفه ی هند، دیدگاه هایی را ابراز کرده اند. اهمیت این نظریات فلسفی تا آن حد بالا بوده است که در دیگر ادیان، مذاهب و مکاتب فکری تاثیر فراوانی نهاده اند. در میان این دیدگاه ها، اندیشه ی مکتب ودانته به عنوان یکی از مهمترین و مشهورترین مکاتب فلسفی هندویی، مورد توجه متفکران و پژوهشگران بسیاری قرار گرفته است و حتی عموم مردم اقبال بیشتری نسبت به این مکتب داشته اند. آموزگاران این تفکر، تعالیم خود در مورد رهایی را از منابع معتبر هندوئیسم استخراج کرده اند. در این تحقیق، ابتدا به معرفی مکتب ودانته و مهمترین متفکران آن پرداخته و سپس موضوع رهایی مورد بررسی قرار می گیرد.
خلاصه ماشینی:
منظور از آستیکه، مکاتبی است که مرجعیت وداها را پذیرفته و ناستیکه مکاتبی را شامل میشوند که این مرجعیت را نپذیرفتهان 5 a"/>a"/>، 6 a"/>a"/> 7 a"/>a" 8 a"/>a"/>، 9 a"/>a"/>، 10 a"/>a"/>، شش مکتب فلسفی آستیکه را تشکیل 11 ۵"/> Upanisads Darshana Astika Nastika Nyaya Veisheshika Sankhya Yoga Mimamsa Vedanta چاترجی، ساتیش چاندرا، داتا، دریندراهاموهان، معرفی مکتب های فلسفی هند، مترجم فرناز ناظرزاده کرمانی، قم: مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب، ۱۳۸۴، صص ۸۴ و ۸۵ یک سوالی که معمولا در این زمینه مطرح میشود این است که آیا اساسا میتوان واژهی فلسفه را دربارهی تفکر هندوئیسم به کار برد؟ باید پذیرفت که بدون شک مسائل با ارزشی مربوط به محدودههای خاصی از مابعدالطبیعه، هستیشناسی و فلسفهی دین در تفکر هندو وجود دارد.
6 سه منبع اصلی مورد استفادهی مفسران این مکتب به غیر از اوپانیشادها، براهما سوتره (ودانته سوتره) و بهگود گیتاست که هر کدام جداگانه توضیح داده خواهند شد: ۱-۱- اوپانیشادها واژهی اوپانیشاد به مفهوم شاگردی است که در پیشگاه استاد خود زانو زده تا تعالیم معنوی را از وی دریافت کند و حدودا در سالهای ۵۰۰-۱۵۰۰ قبل از میلاد یا حتی پیش از آن به وجود آمده است.
از آنجایی که شیوهی نگارش سوتراها به نوعی است که مطالب را به مختصرترین صورت ممکن بیان میکنند، نیاز به تفسیر برای درک و گشودن معماهای این آثار احساس می داسگوپتا، سورندراناته، سیر تحول عرفان هندی، ابوالفضل محمودی، تهران: سمت، قم: دانشگاه ادیان و مذاهب، ۱۳۹۴، صص ۴۲ و ۴۳ بهار، مهرداد، ادیان آسیایی،تهران: چشمه،۱۳۹۰، صص ۱۶۹-۱۷۳ Badrarayana Vyasa شایگان، داریوش، ادیان و مکتب های فلسفی هند، جلد دوم، تهران: امیرکبیر، ۱۳۹۴، ص ۷۶۷و ۷۶۸ شد.