چکیده:
هدف این مطالعه، شناسایی تأثیر متقابل سرمایه اجتماعی و سلامت در استانهای کشور است. برای بررسی موضوع حاضر از الگوی خودرگرسیون برداری دادههای ترکیبی برای دوره سالهای 1384-1394 و به منظور محاسبۀ شاخص سرمایه اجتماعی از 11 متغیر و برای محاسبۀ سرمایه سلامت از 5 متغیر استفاده شده است. بین سرمایه اجتماعی و سلامت در استانهای مورد بررسی کشور ارتباط مثبت و معنیداری وجود دارد. همچنین تأثیر مثبت و معنادار رشد اقتصادی استانها در تشکیل سرمایه اجتماعی و سلامت، از دیگر نتایج تخمین مدل است. نتایج تجربی بهدستآمده از برآورد مدل و بررسی تأثیر متقابل متغیرهای تحقیق در چارچوب تجزیه واریانس، مؤید آن است که در دورۀ مذکور، سطوح بالاتر سرمایه اجتماعی سبب بهبود و افزایش سرمایه سلامت و افزایش سرمایه سلامت، خود سبب بهبود و شکلگیری سرمایه اجتماعی میشود. بنابراین سرمایه اجتماعی به عنوان یکی از راههای اصلی ارتقای سلامت انسانی باید مورد توجه سیاستگزاران سلامت جامعه و استانهای کشور قرار گیرد.
The purpose of this study is to identify the mutual impacts of social capital and health in Iranian provinces. In order to study the present subject, the panel data vector autoregression for the period of 1394-1384 has been used. To calculate the social capital index of 11 variables, 5 variables have been used to calculate health capital. There is a positive and significant effect between the social capital and health in Iranian provinces during the studied period. Also, the positive and significant impact of economic growth of the provinces on the formation of social capital and health is one of the other results of model estimation. The experimental results obtained from the estimation of the model and the study of the interaction effects of research variables in the framework of analysis of variance show that in the study period, higher levels of social capital resulted in the health capital improvement in provinces and This improvement has improved the formation of social capital in turn. Therefore, social capital, as one of the main ways of promoting health, should be taken into consideration by health policymakers and other policy-makers in Iranian provinces.
خلاصه ماشینی:
براي بررسي موضوع حاضر از الگوي خودرگرسيون برداري داده هاي ترکيبي براي دوره سال هاي ١٣٨٤-١٣٩٤ و به منظور محاسبۀ شاخص سرمايه اجتماعي از ١١ متغير و براي محاسبۀ سرمايه سلامت از ٥ متغير استفاده شده است .
يافته هاي اين مطالعه بيانگر آن است که بين سرمايه اجتماعي فردي و سلامت رابطۀ مثبت و عليت وجود دارد.
تفاوت اول مربوط به نمونۀ مورد بررسي است ، که در خصوص استان هاي کشور مطالعه کرده ، و ويژگي بارز دوم ؛ استفاده از متغيرهاي مختلف براي اندازه گيري غيرمستقيم شاخص سرمايه اجتماعي و سلامت است .
داده ها (اطلاعات و متغيرهاي تحقيق ) با روش کتابخانه اي -اسنادي و با مراجعه به پايگاه مرکز آمار، بانک مرکزي و سالنامه آمارهاي جمعيتي کشور طي سال هاي ١٣٩٤-١٣٨٤ گردآوري و براي بررسي ارتباط متقابل سرمايه اجتماعي و سلامت از روش خودرگرسيون برداري با داده هاي ترکيبي استفاده شده است .
در اين مدل ، امکان در نظر گرفتن هم زمان چندين متغير براي تعيين شاخص سرمايه اجتماعي و سلامت وجود دارد که به کمک آن اثر متقابل اين دو شاخص در استان هاي کشور مورد بررسي قرار خواهد گرفت .
بر اساس اين نتايج ، افزايش يک درصدي در سرمايه اجتماعي باعث افزايش ٠/٢٤ درصدي در افزايش سرمايه سلامت در استان هاي کشور شده است .
٦. نتيجه گيري در اين مطالعه با استفاده از روش خودرگرسيون برداري اثر متقابل سرمايه اجتماعي و سلامت در استان هاي کشور طي دوره ١٣٩٤-١٣٨٤ بررسي شده است .
«Social capital: An individual or collective resource for health?» Social Science & Medicine, 62(2), 292–302.