چکیده:
عدم شکل گیری موازنه قدرت در مقابل ایالات متحده پس از فروپاشی شوروی، به مدت یک ربع قرن، از پدیده های جدید در روابط بین الملل بوده است. اندیشمندان لیبرال علت این امر را علاوه بر قدرت خارق العاده آمریکا در بعد نظامی، وجود مجموعه عواملی می پندارند که به آن "قدرت نرم" آمریکا می گویند. ایجاد نهاد ها، سازمانها و رژیم های بین المللی، تولید کالاهای عمومی امنیتی، مالی – تجاری و اقتصادی، چندجانبه گرایی و پرهیز از یکجانبه گرایی و نهایتا ساختار لیبرال داخلی، اصلی ترین وجهه قدرت نرم آمریکاست که سبب گردیده است آمریکا حائز جایگاه "هژمون لیبرال" در نظم مستقر بین المللی گردد. اما در دوره جورج واکر بوش، یکجانبه گرایی و بی توجهی به برخی ساختارها و نهادهای بین المللی در سیاست خارجی آمریکا، خوش بینی های محض در مورد هژمون خوش خیم را با تردید روبرو ساخت. پس از ریاست جمهوری باراک اوباما و با روی کار آمدن دونالد ترامپ، اما، وی با سیاست "اول آمریکا"، عقب نشینی دهشناک از بسیاری از نهاد ها و رژیم های بین المللی، خودداری از تولید کالاهای عمومی امنیتی و اقتصادی و پایان دادن به آنچه "سواری مجانی" می خواند، پیگیری ناسیونالیسم اقتصادی، یکجانبه گرایی محض در نظام بین الملل و نهایتا بی اعتنایی به منافع سایر بازیگران از جمله دوستان وهم پیمانان آمریکا، جایگاه "هژمون لیبرال" و خوش خیم بودن این کشور را با چالش جدی مواجه ساخته است.
The failure to strike a balance of power against the United States after the collapse of the Soviet Union for a quarter of a century has been a new phenomenon in international relations. Liberal thinkers see the reason for this, in addition to the extraordinary power of the United States in the military dimension, the existence of a set of factors called the "soft power" of the United States. The creation of international institutions, organizations and regimes, the production of public security goods, financial-commercial and economic, multilateralism and the avoidance of unilateralism, and ultimately domestic liberal structure, are the main features of US soft power that have led the United States to position "Liberal hegemony" in the established international order. But under George Walker Bush, unilateralism and disregard for certain international structures and institutions in American foreign policy cast doubt on pure optimism about the auspicious hegemon. After Barack Obama's presidency and the inauguration of Donald Trump, however, she pursued a policy of "America First," a terrible retreat from many international institutions and regimes, Refusing to produce public security and economic goods and ending what he calls "free riding", pursuing economic nationalism, pure unilateralism in the international system, and ultimately disregarding the interests of other actors, including friends and allies of the United States, the status of "liberal hegemony" and Good behavior has challenged the country.
خلاصه ماشینی:
پس از رياست جمهوري باراک اوباما و با روي کار آمدن دونالد ترامپ ، وي با سياست اول آمريکا، عقب نشيني دهشتناک از بسياري از نهادها و رژيم هاي بين المللي، خودداري از توليد کالاهاي عمومي امنيتي و اقتصادي و پايان دادن به آنچه سواري مجاني ميخواند، پيگيري ناسيوناليسم اقتصادي، يک جانبه گرايي محض در نظام بين الملل و نهايتا بياعتنايي به منافع ساير بازيگران از جمله دوستان و هم پيمانان آمريکا شد و جايگاه هژمون ليبرال و خوش خيم بودن اين کشور را با چالش جدي مواجه کرد.
اين اصطلاح زماني آمريکايي، در مقاله اي با عنوان ملزم به افول : ظهور که قدرتدچار تغييرات ماهوي شد و علاوه برمعناي و افول نظم بين المللي ليبرال (٢٠١٩)، به چگونگي قدرت سخت ، شامل قدرت نرم ـ که به نوعي شکل گيري نظم ليبرال و همچنين شيوه دست يابي مشروعيت بخش است ـ نيز ميشد، در مورد آمريکاي ايالات متحده به جايگاه کنوني پرداخته و نيز عوامل بعد از فروپاشي شوروي، تحت عنوان هژمون ليبرال افول آمريکا و نظم مستقر فعلي را تبيين و تشريح يعني قدرت برترياي که به دنبال تحميل خود بر کرده است (مرشايمر و عباسي، ١٣٩٨).
مستقر بين المللي ) نقش هژمون ليبرال ( ترامپ معتقد است امنيت کالايي است که آمريکا آنچه سبب ميشود بازيگران اصلي نظام بين الملل به عنوان يک قدرت برتر آن را براي ساير کشورها از قدرت ايالات متحده بيمناک شوند، عقب نشيني به خصوص متحدين و شرکاي خود تأمين ميکند اين کشور از سازمان ها و نهادها و رژيم هاي بين المللي، و سايرين بايد بهاي آن را پرداخت کنند (حسيني استفاده بيش از حد از قدرت سخت و نظامي و متين ، ١٣٩٨).