چکیده:
ﻫﺪف ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺮرﺳﯽ راﺑﻄﻪ ﺑﯿﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰی اﺳﺘﺮاﺗﮋﯾﮏ ﻣﻨﺎﺑﻊ اﻧﺴﺎﻧﯽ و اﻋﺘﻤﺎد ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﯿﺎﻧﺠﯽ ﺗﻌﻬﺪ ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ ﺑﻮد. اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﻫﺪف، ﮐﺎرﺑﺮدی و از ﺟﻬﺖ روش، ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ-ﭘﯿﻤﺎﯾﺸﯽ و از ﻧﻮع ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ اﺳﺖ. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎری ﺗﺤﻘﯿﻖ ﮐﻠﯿﻪ ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﺷﺮﮐﺖ ﺗﻮزﯾﻊ ﻧﯿﺮوی ﺑﺮق اﺳﺘﺎن ﮔﻠﺴﺘﺎن ﺑﻪ ﺗﻌﺪاد 1180 ﻧﻔﺮ ﺑﻮدﻧﺪ. ﺣﺠﻢ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺟﺪول ﮐﺮﺟﺴﯽ و ﻣﻮرﮔﺎن 291 ﻧﻔﺮ ﺗﻌﯿﯿﻦ و ﺑﺮای ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی از روش ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺳﺎده اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ دادهﻫﺎ ﺑﺎ روش ﻣﻌﺎدﻻت ﺳﺎﺧﺘﺎری ﺑﺎ ﻧﺮم اﻓﺰار ﻟﯿﺰرل اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰی اﺳﺘﺮاﺗﮋﯾﮏ ﻣﻨﺎﺑﻊ اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﺗﻌﻬﺪ ﻋﺎﻃﻔﯽ راﺑﻄﻪ ﻣﻌﻨﯽ داری وﺟﻮد دارد. ﺑﯿﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰی اﺳﺘﺮاﺗﮋﯾﮏ ﻣﻨﺎﺑﻊ اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﺗﻌﻬﺪ ﻣﺴﺘﻤﺮ راﺑﻄﻪ ﻣﻌﻨﯽ داری وﺟﻮد دارد. ﺑﯿﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰی اﺳﺘﺮاﺗﮋﯾﮏ ﻣﻨﺎﺑﻊ اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﺗﻌﻬﺪ ﻫﻨﺠﺎری راﺑﻄﻪ ﻣﻌﻨﯽ داری وﺟﻮد دارد. ﺑﯿﻦ ﺗﻌﻬﺪ ﻋﺎﻃﻔﯽ و اﻋﺘﻤﺎد ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ راﺑﻄﻪ ﻣﻌﻨﯽ داری وﺟﻮد دارد. ﺑﯿﻦ ﺗﻌﻬﺪ ﻣﺴﺘﻤﺮ و اﻋﺘﻤﺎد ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ راﺑﻄﻪ ﻣﻌﻨﯽ داری وﺟﻮد دارد. ﺑﯿﻦ ﺗﻌﻬﺪ ﻫﻨﺠﺎری و اﻋﺘﻤﺎد ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ راﺑﻄﻪ ﻣﻌﻨﯽ داری وﺟﻮد دارد. ﺑﯿﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰی اﺳﺘﺮاﺗﮋﯾﮏ ﻣﻨﺎﺑﻊ اﻧﺴﺎﻧﯽ و اﻋﺘﻤﺎد ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ راﺑﻄﻪ ﻣﻌﻨﯽ داری وﺟﻮد دارد. ﺑﯿﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰی اﺳﺘﺮاﺗﮋﯾﮏ ﻣﻨﺎﺑﻊ اﻧﺴﺎﻧﯽ و اﻋﺘﻤﺎد ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﯿﺎﻧﺠﯽ ﺗﻌﻬﺪ ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ راﺑﻄﻪ ﻣﻌﻨﯽ داری وﺟﻮد دارد.
خلاصه ماشینی:
جدول 5- بررسی فرضیه هاي تحقیق {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} 5- نتیجه گیری بر اساس نتایج جدول(5)، بین برنامهریزی استراتژیک منابع انسانی و تعهد عاطفی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد که با نتایج تحقیقات سبزی و مهدیه(1393)، آل آدرسی و دارون (2017)، حسن و محمود (2016) و پاساقلو (2015) همسو میباشد.
بین برنامهریزی استراتژیک منابع انسانی و تعهد مستمر رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد که با نتایج تحقیقات سبزی و مهدیه(1393)، آل آدرسی و دارون (2017)، حسن و محمود (2016) و پاساقلو (2015) همسو میباشد.
بین برنامهریزی استراتژیک منابع انسانی و تعهد هنجاري رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد که با نتایج تحقیقات سبزی و مهدیه(1393)، آل آدرسی و دارون (2017)، حسن و محمود (2016) و پاساقلو (2015) همسو میباشد.
بین تعهد عاطفي و اعتماد سازمانی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد که با نتایج تحقیقات شعبانزاده و کاملی(1395) و علیجانپور و همکاران(1392) همسو میباشد.
بین تعهد مستمر و اعتماد سازمانی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد که با نتایج تحقیقات شعبانزاده و کاملی(1395) و علیجانپور و همکاران(1392) همسو میباشد.
بین تعهد هنجاري و اعتماد سازمانی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد که با نتایج تحقیقات شعبانزاده و کاملی(1395) و علیجانپور و همکاران(1392) همسو میباشد.
بین برنامهریزی استراتژیک منابع انسانی و اعتماد سازمانی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد که با نتایج تحقیق نیک موتاسیم و همکاران (2013) همسو میباشد.
بین برنامهریزی استراتژیک منابع انسانی و اعتماد سازمانی با توجه به نقش میانجی تعهد سازمانی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد.