چکیده:
هدف پژوهش حاضر تحلیل و بررسی پیامدهای تربیتی گسترش فضای مجازی در وضعیت کرونایی و پسا کرونایی بر دانش آموزان است که به شیوه ی توصیفی با بهره گیری از مقالات مرتبط با موضوع انجام گرفت. 18 مقاله فارسی و انگلیسی مرتبط با بیماری های حاد تنفسی و شرایط تربیتی در فضای مجازی از بانکهای اطلاعاتی PubMed ،Scopus،SID ،Google Scholar ،Direct Science ،Civilica جستجو شد. نتایج نشان داد نفوذ ابعاد مختلف فضای مجازی بر تعلیم و تربیت تاثیرات مختلفی از جمله پیشرفت در حوزه های آموزشی و افزایش کیفیت سیستم های آموزشی را به همراه داشته است. از طرفی دیگر می تواند با آسیب هایی همچون به خطر افتادن امنیت داده های شخصی، قلدری و تهدید در فضای مجازی، دسترسی به اطلاعات نامناسب، دیدار و گفتگو با مخاطبین مجازی، رفتارهای غیراخلاقی، مشکلات ایجاد شده در تعاملات خانوادگی و عدم مشارکت برخی خانواده ها در آموزشهای مجازی همراه باشد. می توان نتیجه گرفت که لازم است به مساله ی فضای مجازی به عنوان یک فرصت در دوران کرونا و پسا کرونا نگریست و به دانش آموزان و خانواده ها چگونگی استفاده ی درست از این فضا را یاد داد.
خلاصه ماشینی:
(نویسنده مسئول) فصلنامه راهبردهای نو در روانشناسی و علوم تربیتی، دوره سوم، شماره نهم، بهار 1400، صفحات 25-14 چکیده هدف پژوهش حاضر تحلیل و بررسی پیامدهای تربیتی گسترش فضای مجازی در وضعیت کرونایی و پسا کرونایی بر دانشآموزان است که به شیوهی توصیفی با بهرهگیری از مقالات مرتبط با موضوع انجام گرفت.
همچنین تا به امروز هیچ واکسن یا داروی ضدویروسی موفقیتآمیزی برای درمان کرونا ویروس نوین ازنظر بالینی تائید نشده است و تنها راه پیشگیری از ابتلا به این بیماری و کنترل عفونت، رعایت اصول بهداشتی توسط عموم مردم (فرنوش، علی شیری، حسینی، درشتکار و جلالی فراهانی، 2020)، شیوع بیماری کرونا در سال تحصیلی گذشته (1398-1399) باعث تعطیلی مدارس سراسر کشور و ادامه آموزش از روشهای آموزش از راه دور با استفاده از رسانههای جمعی و فضای مجازی 4 گشت.
فضای مجازی از ابعاد مختلف فرهنگی، اجتماعی، ایمنی و دینی میتواند بر تعلیم و تربیت اثر بگذارد؛ در بعد فرهنگی عدم استفادهی درست از فضای مجازی میتواند هویت افراد و خانوادههای آنان را به چالش بکشد، در بعد اجتماعی ارتباط دو طرف را تضعیف میکند و همچنین سبب کاهش سلامت روانی افراد میشود.
در بعد فرهنگی عدم استفادهی درست از فضای مجازی میتواند هویت افراد و خانوادهها را به چالش بکشد، در بعد اجتماعی ارتباط دو طرف را تضعیف میکند و همچنین سبب کاهش سلامت روانی افراد میشود که با پژوهشهای حیدری و رمضانی (1394)، درگاهی و رضوی (1386)، کیریتا 1 (2007) هماهنگ است.