چکیده:
در این تحقیق آنچه مدنظر قرار گرفته است. نگرشی جرم شناسانه به جرائم اطفال و نوجوانان است. ابتدا باید
گفت که کودک و نوجوان از حیث انجام جرم در وضعیت متفاوتی با شخص بالغ قرار دارد. بصورتی که
انجام جرم توسط آنها، معمولا نه به دلیل انگیزه های پیچیده، بلکه بعنوان هیجان طلبی، از روی ناآگاهی، از
روی وادارشدگی و... است. در این تحقیق که مبتنی بر روش توصیفی ـ تحلیلی است. به این نتیجه دست
یافتیم که مواردی همچون، اختلافات خانوادگی، معضلات فرهنگی، فقر، کار در سنین پایین، حاشیه نشینی
و فرهنگ حاشیه نشینی، آموزش اشتباه، عدم نظارت صحیح چه در محیط خانه و چه در محیط آموزشی و
اعتیاد والدین عمده ترین علل جرم شناختی در جرائم اطفال را تشکیل میدهند. در این راستا دو در جهت
بهبود وضعیت جرم شناختی جرائم اطفال، اولا از بین بردن ریشه های جرم همچون، اختلاف طبقاتی، فقر،
وضعیت نامساعد سکونت و... میتواند راهگشا باشد؛ ثانیا در جهت عدم تکرار جرم باید به بازپروری
صحیح و اصولی در کودکان مجرم روی آورد.
خلاصه ماشینی:
١-٢ اطفال و نوجوانان و ارتکاب جرايم تعزيري قانونگذار، بر اساس مواد ٨٨ و ٨٩ قانون مجازات اسلامي، ١٣٩٢ کودکان و نوجوانان را به چند گروه سني تقسيم کرده و براي هر گروه به طور جداگانه تعيين تکليف نموده و اقدامات و تدابير متفاوتي را مورد پيش بيني قرار داده است .
١-١-٢ اطفال زير ٩ سال تمام شمسي اين گروه سني بنابر صدر ماده ٨٨ قانون مجازات اسلامي، فاقد مسئوليت کيفري بوده و اتخاذ هر گونه تصميمي حتي تدابير تربيتي و اصلاحي در مورد اين افراد منتفي است .
زيرا عليرغم اين که ماده ١٤٧ قانون مزبور، دختران کمتر از ٩ سال شمسي و بيشتر از ٩ سال قمري را بالغ دانسته و راساس مفهوم ماده ١٤٦ افراد را داراي مسئوليت کيفري تلقي ميکند، ما در صدر ماده ٨٨ درباره اين گروه سني در صورت ارتکاب جرايم تعزيري، اقدامي اعم از مجازات يا اقدام تأميني پيش بيني نکرده است .
همچنين الزام به تبعيت از برخي رفتارها و اقدامات تکميلي مثل معرفي به مددکار اجتماعي يا ساير متخصصين ، فرستادن به يک موسسه آموزشي و فرهنگي، اقدام لازم جهت درمان يا ترک اعتياد و ممنوعيت از رفت وآمد با برخي افراد و به برخي مکان هاي معين از ديگر تدابير موضوع ماده ٨٨ قانون مجازات اسلامي است که در مورد اطفال و نوجوانان ٩ تا ١٢ سال تمام شمسي قابل اتخاذ است .