چکیده:
گلیم و گبه از جمله آثار و صنایعی است که از دیرباز بین انسانها مخصوصاً ایرانیان مورد اهمیت بوده است و به بافتن آن
اهتمام داشته اند؛ این موضوع را میتوان از قدمت وجود این صنعت بین انسانها و تنوعی که در انواع گلیم و گبه وجود دارد، پی برد. علاوه بر این هنرگلیم و گبه بافی جز اولین هنرهایی است که میان قبایل مختلف رواج داشته است؛ به گونهای که گفته میشود با توجه به نقش و نگارهایی که در این آثار وجود دارد، میتوان به اشتراک و تفاوتهایی که بین قبایل و انسانهای نقاط مختلف جهان پی برد. کشور رومانی نیز از جمله کشورهایی است در هنر گلیم بافی دارای پیشینه است. رومانی با ایران و ترکیه و قفقاز که از نظر هنر گلیم بافی در جهان جایگاه ویژهای دارند، در مقامهای برتر تولید بهحساب می آیند. به همین دلیل هدف اصلی مقاله حاضر، بررسی نمادها و نقوش گلیم و گبه درمناطق عشایر ایران وتطبیق آنها با نقوش ونماد های دستبافتههای کشور رومانی، می باشد. در این پژوهش به بررسی جامعی از طرحها و نقوش بکار گرفته شده در بین عشایر ایران در زمینه بافت گلیم و گبه پرداخته میشود و این نتایج با یافتههای بهدست آمده از بررسی نقوش و طرحهای گلیم و گبه در کشور رومانی مقایسه شده و مورد ارزیابی قرار میگیرد. روش تحقیق این پژوهش استفاده از منابع کتابخانه ای، اطلاعات میدانی، بهره گیری از تجارب، علوم، هنر، مهارتهای علمی و هنری اساتید مرتبط با هنر فرش ونمادشناسی می باشد که براساس فیش برداری مکتوبات موجود درکتب و مقالات مرتبط و نیز بهرهگیری از علوم و تجارب هنری هنرمندان عرصه گلیم وگبه و فرش، به تجزیه و تحلیل اطلاعات پیرامون این موضوع پرداخته می شود. یافتهای این پژوهش حاکی از این است که میتوان با استفاده از شکلها و نمادهایی که در گلیم و گبه های مناطق مختلف دو کشور وجود دارد به تشخیص تفاوتها و شباهتهای نقش مایه های گلیم و گبه در دو کشور پرداخت. همچنین میتوان معنی و مفهوم طرحهای هر کشور را به صورت ساده و روان بیان کرد و طرحها و آثاری که بیشترین وجه اشتراک را بین طرحها و آثار دو کشور دارد را تشخیص داد.