چکیده:
رویکرد انسانی در کنار توجه به مفهوم توسعهی پایدار در معماری منجر به شکلگیری مفهوم پایداری اجتماعی شده است. در
معنای پایداری اجتماعی, حفظ و ثبات موّلفههای اجتماعی و فرهنگی جامعه هم پیوند با ابعاد زیستمحیطی و اقتصادی مطرح
است و به رفتارهای انسانی بستگی دارد که در درون فضا رخ میدهد. طراحی معماری میتواند در یافتن راهحلهایی برای تاثیر
متقابل گروههای اجتماعی نقش ایفا کند. شهرها جایگاه اصلی فعالیتهای انسانی هستند. برای پایداری در شهر باید به
جنبههای اجتماعی نظیر ایجاد و حمایت از محیطهای انسانی فعال و فضاهای زنده توجه شود. کتابخانه بهعنوان فضای عمومی
شهری همواره پذیرای جمعیت انسانی بسیاری در روز است آزاینرو نادیده گرفتن پتانسیلهای تاثیرگذار در تعاملات اجتماعی
مناسب میتواند این فضای شهری را به یک معضل شهری تبدیل نماید. در این راستا شناخت و تجزیه و تحلیل و شکلدهی به
فضاهای کتابخانه بهعنوان فضای شهری پایدار نیازمند شناخت عوامل و فاکتورهای تاثیرگذار بر پایداری اجتماعی و شناخت
پتانسیلهای طراحی اینگونه فضاهاست. در این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلیء سوابق موضوع در قالب تعریف توسعهی
پایدارء جایگاه پایداری اجتماعی در توسعه و نقش معماری در پایداری اجتماعی و معیارهای آن مورد بررسی قرارگرفته و تاثیر
هر فاکتور و ارتباط آن با دیگر فاکتورها و راهکارهای دستیابی به هر یک تحلیل گردیده است. بر اساس نتایج, چگونگی تاثیرء
اهمیت و اولویت فاکتورهای تاثیرگذار در معیارهای پایداری اجتماعی, در سه بخش کالبد. فعالیت و معنا مشخص شده و
درنهایت راهکارهایی برای طرحی متناسب با فرهنگ و خواست و نیاز و پیش زمینهی ذهنی استفادهکنندگان, ارائه گردیده
است.
خلاصه ماشینی:
طراحی کتابخانه در شهر قم با رويکرد پايداری اجتماعی- فرهنگی اعظم سادات رضوی زاده1، فاطمه مرادی2 1 هیئتعلمی دانشگاه آزاد اسلامی کاشان 2 کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی کاشان چکیده رویکرد انسانی در کنار توجه به مفهوم توسعهي پایدار در معماری منجر به شکلگیری مفهوم پایداری اجتماعی شده است.
در واقع در این پژوهش برآنیم تا به بیان مفهوم اجتماع پذیری کتابخانه بهعنوان یکی ازراهکارهای افزایش سطح مطالعه جهت ایجاد فضاهای فعال و سرزنده که زمینه ساز افزایش حضور و مانایی افراد گوناگون در این فضا می باشند بپردازیم و در نهایت بسیار بهتر خواهیم توانست افراد جامعه را به سمت کتاب و کتابخوانی سوق دهیم.
بنابر تعاريف ذکر شده، ميتوان گفت طراحي کتابخانه ها بهعنوان فضاهاي عمومي، براي تشويق افراد به مطالعه و کمک به توسعه علمي و فرهنگي در جامعه بايد بگونه اي باشند که زمينه هاي لازم را در جهت ارتقاء سطح کيفي، افزايش ميزان بهره گيري براي تمام اقشار جامعه فراهم سازند.
بنابراین موضوع کتابخانه جزو کاربری های مورد توجه در ساختار فرهنگی شهر است که باید در طراحی معماری با توجه به ماهیت تعاملات در آن مورد پژوهش واقع شود.
در واقع حضور اختياري شهروندان در فضاست که فرصت تعاملات اجتماعي را افزايش ميدهد و فضايي مناسب خواهد بود که تمامي ابعاد انساني و کالبدي در آن مورد توجه قرار ميگيرد (رايانپور، 1387: 57) فضاهاي اجتماعپذير، با کيفيتهايي که ارائه ميدهند، بستر مناسبي براي فعاليتهاي اختياري ارائه ميدهند (بختيار نصرآبادي و همکاران، 1389: 103).