چکیده:
سرطان پستان، یکی از شایع ترین سرطان ها و یکی از علل اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در زنان می باشد. خستگی و آمادگی جسمانی ضعیف از مشکلات جدی بیماران مبتلا به سرطان به شمار می رود. از این رو، بهتر شدن عملکرد بدنی باید هدف اصلی برنامه درمانی بیماران سرطانی باشد. از این رو هدف پژوهش حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین ترکیبی پس از القاء تومور سرطان پستان بر بیان فاکتور رونویسی E2F1 بافت تومور موش های ماده می باشد.
ابتدا 12 سر موش ماده نژاد بالب سی به صورت تصادفی در دو گروه مطالعه ی اولیه (شامل 6 سر موش سالم و 6 سر موش القائی) جهت بررسی درستی القاء سرطان پستان قرار گرفته و از این حیث بررسی شدند.. سپس 20 سر موش به صورت تصادفی در دو گروه تومور-تمرین و تومور-استراحت قرار گرفتند. بعد از آن رده سلولی MC4-L2 کشت و به موش ها تزریق شد (یک میلیون به هر موش)، سپس گروه تومور-تمرین به مدت 8 هفته به صورت 5 روز در هفته، پروتکل تمرین ترکیبی تعدیل شده را اجرا کردند.. بعد از 48 ساعت از گذشت اخرین جلسه ی تمرین، موش ها قربانی شدند و بلافاصله بافت تومور در دمای منفی70 درجه سلسیوس جهت نگهداری قرار گرفت. سپس، RNA استخراج و با استفاده از ترایزول و دستورالعمل کیت، cDNA ساخته شد. سرانجام روش Real-Time PCR انجام شد و داده ها جمع آوری شد. در پایان تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار Spss 20 انجام گرفت.
نتایج اولیه مطالعه نشان داد که حجم تومور در گروه القایی در مقایسه با گروه سالم افزایش آماری معناداری دارد و القای تومور سرطان پستان با تزریق MC4-L2 در موش ها امکان پذیر است. مقایسه گروه دارای برنامه ی اجرای تمرین ترکیبی بعد از القاء تومور با گروه استراحتی نشان داد که در بیان ژن فاکتور رونویسی E2F1، سطح معناداری بدست آمده بین این دو گروه (0.00p =) بود، که نشان داد گروه های تمرینی در مقایسه با گروه استراحتی کاهش آماری معنی داری در بیان ژن E2F1 بافت تومور موش های ماده داشته است. علاوه بر آن تفاوت معناداری در میانگینهای حجم تومور بین دو گروه تمرینی تومور- تمرین و تومور- استراحت وجود دارد (0.00p =).
نتایج کاهشی مشاهده شده در میانگین بیان ژن E2F1 بافت تومور و میانگین حجم تومور در هفته های اجرای پژوهش و همچنین سرعت پایین تر رشد بیماری در گروه تومور-تمرین، بیانگر وقوع تغییرات معنادار و ایجاد اثرات مثبت توسط تمرین ترکیبی تعدیل شده پس از القاء تومور سرطان پستان بر روی بافت تومور موش های ماده می باشد.
خلاصه ماشینی:
اثر ٨ هفته تمرين ترکيبي پس از القاء تومور سرطان پستان بر بيان فاکتور رونويسي EF٢١ بافت تومور موش هاي ماده گوهرالشريعه کمالي پور*١، عباس صالحي کيا٢، حامد فنائي 3 ١دانشجوي کارشناسي ارشد فيزيولوژي ورزش ، گروه تربيت بدني، دانشگاه سيستان و بلوچستان (نويسنده مسئول ) ٢ استاديار فيزيولوژي ورزش ، گروه تربيت بدني، دانشگاه سيستان و بلوچستان ٣ استاديار فيزيولوژي پزشکي، دانشکده پزشکي، دانشگاه علوم پزشکي زاهدان چکيده سرطان پستان ، يکي از شايع ترين سرطان ها و يکي از علل اصلي مرگ و مير ناشي از سرطان در زنان مي باشد.
از اين رو هدف پژوهش حاضر بررسي اثر ٨ هفته تمرين ترکيبي پس از القاء تومور سرطان پستان بر بيان فاکتور رونويسي EF٢١ بافت تومور موش هاي ماده مي باشد.
مقايسه گروه داراي برنامه ي اجراي تمرين ترکيبي بعد از 147 القاء تومور با گروه استراحتي نشان داد که در بيان ژن فاکتور رونويسي EF٢١، سطح معناداري بدست آمده بين اين دو گروه (٠,٠٠= p) بود، که نشان داد گروه هاي تمريني در مقايسه با گروه استراحتي کاهش آماري معني داري در بيان ژن EF٢١ بافت تومور موش هاي ماده داشته است .
نتايج کاهشي مشاهده شده در ميانگين بيان ژن EF٢١ بافت تومور و ميانگين حجم تومور در هفته هاي اجراي پژوهش و همچنين سرعت پايين تر رشد بيماري در گروه تومور-تمرين ، بيانگر وقوع تغييرات معنادار و ايجاد اثرات مثبت توسط تمرين ترکيبي تعديل شده پس از القاء تومور سرطان پستان بر روي بافت تومور موش هاي ماده مي باشد.
در پژوهش حاضر، محقق سعي دارد اثر ٨ هفته تمرين ترکيبي پس از القاء تومور سرطان پستان بر بيان فاکتور رونويسي EF٢١ بافت تومور موش هاي ماده را مورد بررسي قرار دهد.