چکیده:
با توجه به ظرفیت لغوی تاویل، تاویل میتواند هم ارجاع به مفهوم باشد و هم ارجاع به مصداق. در یک مفهوم گستردهتر تاویل حکمتهای نزول آیات هستند. تاویل و بطن در دیدگاه لغتشناسانه دو مقوله جدا، اما لازمه یکدیگر هستند. از اینرو تاویل ارتباط معنایی با ظاهر دارد. مقاله حاضر به روش توصیفی-تحلیلی به بیان رابطه تاویل و بطن میپردازد و به این نتیجه میرسد که تاویل و بطن و حروف مقطعه و... همگی از بخشهای مختلف زبان رمزی خداوند هستند و این امر منافاتی با قابلفهمبودن قرآن ندارد؛ زیرا هرگونه تاویل از قرآن باید به نوعی رابطه زبانشناختی با الفاظ قرآن داشته باشد که با کلمات گهربار معصومان (ع) از نظر معنا و مصداق قابل تطبیق است.
خلاصه ماشینی:
همگي از بخش هاي مختلف زبان رمزي خداوند هستند و اين امر منافاتي با قابل فهم بودن قرآن ندارد؛ زيرا هرگونه تأويل از قرآن بايد به نوعي رابط ه زبان شناختي با الفاظ قرآن داشته باشد که با کلمات گهربار معصومان از نظ ر معنا و مصداق قابل تط بيق است .
اگر معناي باط ني آيات قرآن تنها مختص به معصومان باشد اين اشکال که قرن براي مخاط ب خاص نازل شده است ، ايجاد ميشود.
در متون ديني، تأويل به مقولات گوناگون که همگي نوعي رابط ه زبان شناختي با الفاظ دارند، اط لاق شده است )نگاهي به مباني علم اصول ، سيد علي جبار گلباغي( آيا اين سخن ايشان درست است و اما اينکه تأويل در معناي مخالف ظ اهر لفظ استعمال ميشود يک استعمال نوظ هور است که بعد از نزول قرآن پيدا شده است و هيچ دليلي نيست بر اينکه مراد قرن مجيد از تأويل اين باشد و وقتي ميفرمايد و ابتغاء تأويله بايد گفت منظ ورش از تأويل معناي مخالف ظ اهر کلام است همچنان که هيچ دليلي نيست بر اينکه معناي ديگري براي تأويل آمده باشد و درست باشد )ط باط بايي، ١٣٩٠، .
با اين توجه که هر لفظ علاوه بر دلالت ظ اهري که افراد عامه با توجه به قرائن و پيش فرض هاي ترجمه و تفسير ميتواند به مراد الهي دست يابد در پس اين معناي ظ اهري، زبان رمزي وجود دارد که تأويل پل و رابط ميان سط وح بط ون است همان ط ور که در علم الفاظ وضع رابط ميان لفظ و معناست .