چکیده:
این پژوهش با روش تحلیلی و استنادی در پی تبیین اهم ابعاد انسانشناختی دعا از نظر وینسنت برومر است. انسان مستقل یکی از مؤلفههای اصلی دعا از نظر برومر است. اگرچه ایشان مباحث انسانشناختی دعا را از سایر مباحث متمایز نکرده است، با توجه به پیش فرضها و مبانی معرفتی ایشان نسبت به انسان میتوان گفت؛ ایمان، عشق، اختیار حداکثری انسان، آزادی و فردیت اهم ابعاد انسانشناختی دعا از نظر برومر هستند. ایشان در تبیین این مسائل انسانشناختی دعا متأثر از اگزیستانسیالیسم و الهیات گشوده است. از نظر برومر ایمان شرط لازم و مقدم دعا و ذاتی رابطه انسان با خداوند است. ایشان با رویکرد اعتدالی به مسأله ایمان، هر سه عنصر معرفت، عمل و عشق را در حقیقت ایمان مؤثر میداند. در نگرش او غایت ایمان و دعا عشق به خداوند است. برومر در پرتو اعتقاد به اختیار حداکثری انسان و فردیت او، دعا را رابطه بیناشخصی انسان با خداوند تفسیر مینماید.
This research seeks to explain the most important anthropological dimensions of prayer according to Vincent Brommer through analytical and citation methods. The independent man is one of the main components of prayer according to Brommer. Although he has not distinguished the anthropological topics of prayer from other topics, according to his presuppositions and epistemological foundations, it can be said that; Faith, love, human maximum authority, freedom and individuality are the most important anthropological dimensions of prayer for Brommer. In explaining these anthropological issues, he has opened prayer influenced by existentialism and theology. According to Brommer, faith is a necessary and prerequisite for prayer and the essence of man's relationship with God. With a moderate approach to the issue of faith, he considers all three elements of knowledge, action and love to be effective in the truth of faith. In his view, the goal of faith and prayer is love of God. In the light of his belief in man's maximum free will and individuality, Brommer interprets prayer as man's interpersonal relationship with God.
خلاصه ماشینی:
اگرچه ايشان مباحث انسان شناختي دعا را از ساير مباحث متمايز نکرده است ، با توجه به پيش فرض ها و مباني معرفتي ايشان نسبت به انسان ميتوان گفت ؛ ايمان ، عشق ، اختيار حداکثري انسان ، آزادي و فرديت اهم ابعاد انسان شناختي دعا از نظر برومر هستند.
لذا سؤالات اصلي پژوهش عبارتند از: «اهم مسائل و مباني انسان شناختي برومر در تحليل مسأله دعا کدامند؟» و «هر يک از اين مباني چگونه و چه تاثيري بر تحليل ايشان از مسأله دعا دارد؟» لازم به ذکر است از آنجاييکه واکاوي و فهم دقيق مباحث هر متفکري مستلزم در نظر داشتن منظومه فکري آن متفکر و توجه به ساير آثار ايشان است ، ضمن در نظر داشتن پيش فرض هاي معرفتي برومر، ساير آثار او مانند "سخن گفتن از خداي متشخص " و "الگوي عشق " مورد توجه نويسندگان بوده است .
با توجه به تحليل ها و تبيين هاي برومر در بحث دعا اساسا ميتوان استنباط کرد دعا از نظر ايشان به لحاظ مفهومي به مثابه هندسه سه ضلعياي است که مولفه هاي اساسي آن عبارت است از: خداي شخص محور، انسان متشخص و رابطه بيناشخصي بين انسان و خداوند.
بر همين اساس است که از نظر برومر تمامي شکل هاي نيايش ميان خدا و انسان مؤمن اثر ميگذارد و موجب برقراري و تعميق رابطه با خداوند ميگردد و رابطه عاشقانه خدا و مؤمنين را تقويت ميکند.
لذا رابطه بيناشخصي انسان و خداوند از اهم نکاتي است که براي فهم دعا از نظر برومر بايد مورد توجه قرار بگيرد.
(in Persian) - Mulla Sadra, Mohammad Ibn Ibrahim (2010) Collection of Philosophical Essays, Vol. 2, Tehran: Sadra Islamic Wisdom Foundation.