چکیده:
زیستپذیری محلات شهری و سنجش رضایت ساکنین آن در ابعاد اجتماعی، فیزیکی و اقتصادی، از مباحث مهم در ادامه حیات و توسعه بافتهای شهری است. بهطوریکه افزایش زیستپذیری تأثیر بسزایی در پایداری محلات ایفا میکند. بنابراین هدف این پژوهش بررسی تطبیقی و مقایسه شاخصهای زیستپذیری در محلات قدیمی و جدید شهر کاشمر بوده و جامعه آماری موردبررسی شامل ساکنین محلات سید مرتضی و شهر کهنه هست. این پژوهش از نوع کاربردی و برمبنای راهبرد پژوهش، از نوع پیمایشی است و از ابزار پرسشنامه برای جمعآوری دادهها استفاده شده است. حجم نمونه درمجموع 200 نفر بوده و از هر محله 100 نفر با روش صورت نمونهگیری تصادفی پرسشگری شدهاند. روایی پرسشنامه با استفاده از روایی محتوا و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ (996/0) به دست آمد. برای تحلیل دادهها از رگرسیون چند متغیره، آماره تی تک نمونهای استفاده شد. نوآوری تحقیق مقایسه تطبیقی محلات قدیم و جدید شهر در ابعاد مختلف زیستپذیری شهری و با تاکید بر شاخصهای توسعه پایدار شهری است. نتایج تحقیق نشان میدهد که بین پایگاه اجتماعی- اقتصادی شهروندان و زیستپذیری ارتباط مستقیمی وجود دارد. میزان رضایت از شاخصهای کلی زیستپذیری در شهر کهنه پایین است و رضایت نسبی از شاخص اقتصادی در شهر کهنه با میانگین 43/2 وجود دارد که شاخص کلی زیستپذیری در شهرک سیدمرتضی (35/0) بالاتر از میانگین کمتر از میانگین متوسط است. در شهرک سیدمرتضی شاخص اقتصادی با میانگین 47/3 بیشترین رضایت و شاخص فیزیکی کمترین رضایتمندی را دارند.
The livability of urban neighborhoods and measuring the satisfaction of its inhabitants in social, physical and economic dimensions is one of the important issues in the continuation of life and development of urban contexts. increasing the livability has a significant impact on the sustainability of neighborhoods. the purpose of this study is a comparative study and comparison of viability indices in old and new neighborhoods of Kashmar city and the statistical population includes the residents of Seyed Morteza neighborhoods and the old city. The sample size was 200 people and 100 people from each neighborhood have interviewed by random sampling method. In terms of purpose, this is applied research, and based on the research strategy, it is a survey type and a questionnaire tool used to collect data. The validity of the questionnaire has obtained using content validity and its reliability has obtained through Cronbach's alpha (0.996). Multivariate t-test, one-sample t-statistic has used to analyze the data. The results show that there is a direct relationship between socio-economic status of citizens and viability. The level of satisfaction with the general indicators of viability in the old city is low and there is a relative satisfaction with the economic index with an average of 2.43 that the overall index of viability in the town of Seyed Morteza (0.35) is higher than the average less it is average. In Seyed Morteza town, the economic index with an average of 3.47 have the highest satisfaction and the physical index has the lowest satisfaction.
خلاصه ماشینی:
با توجه به اين مسئله پژوهش حاضر در راستاي پاسخگويي به اين سؤال تنظيم شده است که : وضعيت شاخص هاي فيزيکي، اقتصادي و اجتماعي زيست پذيري شهري در محلات شهر کهنه و شهرک سيدمرتضي چگونه است ؟ مباني نظري بحث درباره ويژگيهاي شهر زيست پذير به سال ١٩٥٨، زماني که مجله معماري منظر مجموعه مقالات کوتاهي از طراحان حرفه اي و دانشگاهيان درباره ايجاد شهر زيست پذير منتشر کرد، بازميگردد.
جدول (٣): ميزان رضايت مندي شاخص هاي فيزيکي زيست پذيري در محلات موردمطالعه (به تصویر صفحه مراجعه شود) ارزيابي بعد اجتماعي زيست پذيري: با توجه به نتايج آزمون آماره تي تک نمونه اي در شهر کهنه به جز گويه مشارکت در محله بقيه گويه ها هر دو کرانه بالا و پايين منفي است و نشان ميدهد که ساکنين از شاخص هاي اجتماعي محل رضايت چنداني ندارند.
که بيشترين ميزان رضايتمندي ساکنان اين محله از عدم حضور افراد بزهکار و انواع تخلفات اجتماعي ميباشد جدول (٤): ميزان رضايت مندي از شاخص هاي اجتماعي زيست پذيري در محلات موردمطالعه (به تصویر صفحه مراجعه شود) ارزيابي بعد اقتصادي زيست پذيري بررسي بعد اقتصادي زيست پذيري در دو محله موردمطالعه شهر کاشمر با استفاده از آماره تي تک نمونه اي نشان ميدهد که در تمامي گويه ها هر دو کرانه بالا و پايين منفي است و اختلاف ميانگين منفي نيز بر عدم رضايت ساکنين از شاخص هاي اقتصادي در محل بيشتر تأکيد ميکند.
اين مقدار نشان ميدهد ٧٤ درصد از تغييرات در شهر کهنه و ٩٥ درصد از تغييرات در شهرک سيدمرتضي براي ارتقاء زيست پذيري شهري (در ابعاد اقـتـصـادي، اجـتماعي ، فيزيکي) از پايگاه اجتماعي- اقتصادي ساکنان تأثير ميپذيرد.