چکیده:
صنعت موسیقی، یکی از صنایع تأثیرگذار و سودآور هنری ـ رسانهای است که در سالهای اخیر نقش ویژهای در بازار رسانه پیدا کرده است. از همین رو، نمیتوان نسبت به فعالیتها و چالشهای آن در سطح سیاستگذاری بیتفاوت بود. پژوهش کنونی، در پی یافتن مسائل سیاستگذارانة صنعت موسیقی در جمهوری اسلامی ایران و تبیین شبکة کنشگران سیاستگذاری و تحلیل روابط بین آنها است. در این پژوهش، با ۱۳ نفر از خبرگان صنعت موسیقی از جمله کنشگران صنعت، مدیران، خبرنگاران و استادان دانشگاهی در این حوزه مصاحبة عمیق و نیمه ساختاریافته انجام شده است. دادهها بهواسطة نظریة کنشگرـ شبکه مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتهاند. بر اساس یافتههای این تحقیق، شبکة سیاستگذاری این صنعت، با مسائل اقتصادی، فرهنگی، نظارتی، دینی، آموزشی، ساختاری، قانونی و مدیریتی مواجه است که به دلیل نبود شبکة هماهنگ سیاستگذاری، این مسائل همچنان پابرجا ماندهاند. در شبکة سیاستگذاری صنعت موسیقی، بازیگران ناهمگن خصوصی و دولتی وجود دارند که فقدان بازیگر محوری موجب شده تا این شبکه، ناتوان از تدوین سیاستها و اجرای آنها باشد. همچنین با توجه به پیچیدگیهای ادراکشده، این شبکه استحکام کافی را جهت سیاستگذاری و رفع چالشهای صنعت موسیقی ندارد؛ برای رفع این مسائل، پیشنهادهایی جهت طراحی شبکة مستحکمی در حوزه سیاستگذاری صنعت موسیقی مطرح شده است.
as one of the most effective and profitable industries of art - media in recent years, the music industry has played a special role in the media market. therefore, we cannot be indifferent to its activities and challenges at the policy level.this study seeks to identify policy issues in the islamic republic of iran and explain the network of policy actors and analyse the relations between them . in this study , a deep and semi - structured interview has been conducted with 13 experts in the music industry including industry campaigners , managers , journalists and university professors. the data has been analyzed by actor - network theory . according to the research findings , the industry policy network is facing economic , cultural , supervisory , religious , educational , cultural , legal and administrative issues that remain because of the lack of coordinated policy of policy .in the music industry policy network , there are private and governmental actors that lack of core actor has caused this network to be unable to develop policies and implement them . also according to perceived complexities , this network has insufficient strength for policy making and challenges of music industry . therefore , some suggestions have been proposed to design a robust network in music industry policy making .
خلاصه ماشینی:
پژوهش کنونی، در پی یافتن مسائل سیاستگذارانة صنعت موسیقی در جمهوری اسلامی ایران و تبیین شبکة کنشگران سیاستگذاری و تحلیل روابط بین آنها است.
صنعت موسیقی، سیاستگذاری رسانهای، شبکة کنشگران، تئوری کنشگرـ شبکه مقدمه و بیان مسئله صنعت موسیقی در ایران، برخلاف اهمیت بالای تجاری و فرهنگی خود، با چالشهای متعددی روبهرو است که موجب شده حضور کنشگران در آن، با ریسک فراوانی مواجه شود.
وجه تمایز این اثر، مطالعة تطبیقی سیاستهای کپیرایت موسیقی در دو ساختار حکومتی است که میتوان سایر کشورها را در نسبت با هرکدام از این سیستمها برآورد و ارز 7 Brown"/>Brown"/> و همکاران (2000) در پژوهش " سیاستهای محلی موسیقی در صن Kaye & Myint “ Reclaiming policy in the Myanmar popular music industry” Kjus “The Use of Copyright in Digital Times: A Study of How Artists Exercise Their Rights in Norway” Harlihy & zhang “Music industry and copyright protection in the United States and China” Brown موسیقی: مطالعه موردی محلههای فرهنگی در منچستر و شفیلد 1 " به دنبال بررسی روابط بین صنعت موسیقی محلی با صنعت موسیقی جهانی از دریچة سیاستگذاری فرهنگی است.
“Local Music Policies within a Global Music Industry: Cultural Quarters in Manchester and Sheffield” Mcleay “ Government regulation in the Australian popular music industry” قیدرلو و جانقربان (۱۳۹۳) در " مقدماتی در باب سیاستگذاری موسیقی در جمهوري اسلامی ایران: ارائه راهکارهای مناسب براي تحقق سیاستها" بهدنبال بررسی مسئلة موسیقی، در رویکرد نظام جمهوری اسلامی ایران هستند.