چکیده:
نقش سه وزیر (شمسالدین اصفهانی، معینالدین پروانه و صلاحالدین ایوبی) در منشآت سلاطین چکیده منشآت سلاطین، اثری از کاتبی نامعلوم در سدۀ ششم و هفتم است که در موضوع اصول مکاتبات دولتی و دیوانی (ازجمله: تهنیت، تعزیت، رواتب، مراتب، دستورهای حکومتی، قواعد املا، شیوههای اغراقگویی و...) تالیف شده است. این مقاله به شیوۀ توصیفیتحلیلی، نامههای سه وزیر (شمسالدین اصفهانی، معینالدین پروانه و صلاحالدین ایوبی) را بررسی کرده و از خلال آن ویژگیهای، اجتماعی و تاریخی و فرهنگی آن روزگار را کاویده است. درزمینۀ منشآت سلاطین، تا به حال پژوهش روشمند و آکادمیکی صورت نگرفته است نتایج تحقیق نشان میدهد اندیشههای ایرانشهری در منشآت سلاطین به شکلی پررنگ و برجسته نمود یافته است. نویسندگان در لابهلای این نامهها، مخاطبانشان را به راستی، داد و خرد فراخواندهاند و درحقیقت آییننامۀ مستقل و مستندی تدوین کردهاند که مانع از انحراف و زوال زودرس حکومت شده است.
Position of Ministers in Manshaat Salatin moenodin parvaneh-shamsodin esfahani-salahodin ayboubi Manshaat Salatin is a work by an unknown author in the sixth and seventh centuries, written on the subject of the principles of governmental and bureaucratic correspondence (including: greetings, condolences, rites, ranks, government orders, spelling rules, exaggeration methods, etc.). Using a descriptive-analytical method, this article examines the letters of three ministers (Shams-ud-Din Isfahani, Moin-ud-Din Parvaneh and Salah-ud-Din Ayoubi) and explores the social, historical and cultural characteristics of that era. There has been no methodical or academic research on Manshaat Salatin.The results of the research show that Iranshahri ideas have been prominently highlighted in Manshaat Salatin. Through the letters, the authors have called on their audiences to be truthful, just, and reasonable, and in fact have developed an independent and documented code of conduct that has prevented the premature deviation and decline of the government. Keywords: Manshaat Salatin, Content-Based Stylistics, Court correspondence, Iranshahri Ideas
خلاصه ماشینی:
ايـن مقالـه بـه شيوة توصيفي تحليلي ، نامه هاي سه وزير (شمس الدين اصفهاني ، معين الدين پروانه و صلاح الدين ايـوبي ) را بررسـي کـرده و از خلال آن ، ويژگي هاي اجتماعي ، تاريخي و فرهنگي آن روزگار را کاويده است .
با پژوهش در منشآت سلاطين که در سال ٧١٦ کتابت شـده اسـت ، افـزون بـر آشـنايي بـا الگـوي نامه هاي تاريخي که در اين اثر وجود دارد، ميتوان به بخش هايي از تاريخ مجهول ايـران در سـده هـاي هفتم و هشتم دست يافت .
در لابه لاي نامه هايي که در اين اثر نگاشـته شـده اسـت مـي تـوان بـه نقـش تاريخي صلاح الدين ايوبي ، معين الدين پروانه و شمس الدين اصفهاني پي برد و تاريخ پرتلاطم و فرازوفرود گذشتۀ نياکان را در دسترس خوانندگان مشتاق قرار داد.
نگارندگان اين مقالـه ، جايگـاه و نقـش وزرايـي چـون صـلاح الـدين ايـوبي، معـين الـدين پروانـه و شمس الدين اصفهاني را که در منشآت سلاطين به آن اشاره شده است ، از ديدگاه تـاريخي و سياسـي آن روزگار بررسي کرده ، سپس به نمونۀ نامه هايي که از آن وزرا در نسخۀ منشـآت سـلاطين نگاشـته شـده است ، ميپردازند.
با پژوهش در نسخۀ منشآت که يک اثر تاريخي مهم روزگار ايلخانان اسـت ، افـزون بـر آشـنايي بـا الگوي نامه هاي تاريخي که در اين اثـر وجـود دارد، نگارنـده بـه معرفـي و شـناخت سـه وزيـر (صـلاح الدين ايوبي ، معين الدين پروانه و شمس الدين اصفهاني ) ميپردازد.