چکیده:
اهداف اختلال اضطراب فراگیر (GAD) وضعیت آشفتهساز بسیار شایعی در محیطهای اجتماعی و مراکز مراقبتهای اولیه است. دریافتنکردن درمانهای موثر روانشناختی و دارویی برای آن، هزینههای گزافی را بر خانواده و جامعه تحمیل کرده است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری معطوف بر عدم تحمل ابهام با درمان دارویی در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر انجام شد.
مواد و روشها در طرحی شبهتجربی از نوع پیشآزمون پسآزمون با دو گروه، 24 نفر از بیماران زن مبتلا به GAD پس از ارزیابی بالینی اولیه و احراز شرایط پژوهش، انتخاب شدند و در دو گروه درمانی قرار گرفتند: گروه اول درمان شناختی رفتاری معطوف بر عدم تحمل ابهام (CBT-IU) که 12 نفر به صورت نمونهگیری در دسترس از طریق فراخوان و گروه دوم درمان دارویی که 12 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. جامعه مدنظر در گروه اول (گروه درمان روانشناختی) شامل تمامی دانشجویان دختر دانشگاه کردستان و جامعه مدنظر در گروه دوم (گروه کنترل و درمان دارویی) شامل تمامی بیماران زن مراجعهکننده به مراکز درمانی خصوصی شهر سنندج بود. گروه اول (CBT-IU) 12 جلسه درمان انفرادی هفتگی را دریافت کردند و گروه دوم زیر نظر روانپزشک با داروهای ضد اضطراب (SSRIs) تحت درمان دارویی قرار گرفتند. تمام آزمودنیها در مرحله پیشآزمون و پسآزمون پرسشنامههای نگرانی پنسیلوانیا (PSWQ)، عدم تحمل ابهام (IUS) و اجتناب شناختی (CAQ) را کامل کردند. دادهها به کمک روش آماری تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر (Repeated Measure) و با استفاده از نرم افزار SPSS 21 تحلیل شدند.
یافتهها نتایج تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر نشان داد تفاوت نمرات در دو مرحله پیشآزمون و پسآزمون در متغیرهای نگرانی (F=12/53؛ P
نتیجهگیری از آنجا که مداخله شناختی رفتاری به طور اختصاصی به مولفههای شناختی (نگرانی، عدم تحمل ابهام و اجتناب شناختی) میپردازد و ابزارهای انتخابشده نیز اغلب مولفههای مرتبط با مداخله انجامشده برای این گروه را میسنجند، اثربخشی بیشتر این درمان بر متغیرهای بررسیشده در مقایسه با درمان دارویی توجیهپذیر است. با توجه به تاثیر درمان شناختی رفتاری معطوف بر عدم تحمل ابهام بر مولفههای شناختی بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر، این نتایج برای متخصصان بالینی دستاندرکار در مراکز درمانی تلویحات کاربردی دارد.