چکیده:
فطرت انسان به گونهای آفریده شده است که تواناییهای بسیاری دارد و این تواناییها بدون ارتباط با زیباییهای طبیعی که در زندگی شهری که همان فضاهای سبز میباشند به افسردگی و خمودی میگراید و بالطبع در پرتو بهره مندی از فضای سبزخلاقیتهای انسان شکوفه میگردد. امروزه مفهوم شهرها بدون وجود فضای سبز موثر در اشکال گوناگون آن قابل مقایسه نیست. شهرها به عنوان کانونهای تمرکز فعالیت و زندگی انسانها برای اینکه بتوانند پایداری خود را تنظیم کنند چارهای جز پذیرش ساختار و کارکردی متاثر از سیستمهای طبیعی ندارند. در این میان فضاهای سبز شهری به عنوان جزء ضروری و لایفنک پیکره یگانه شهرها در متابویلسم آنها نقس اساسی را دارا میباشد که کمبود آنها میتوانند اختلالات جدی در حیات شهرها به وجودآورد. نتایج برسیها نشان میدهد که فضاهای سبز شهری دارای بازدهی اجتماعی و اکولوژیکی هستند که مهمترین اثر فضای سبز در شهرها، کارکردهای محیط زیستی، یا بازدهی اکولوزیکی آنهاست که شهرها را برای زیست مساعد میسازد و با آثارمخرب گسترش صنعت و حمل و نقل مقابله میکند و موجب ارتقای کیفی در زندگی شهروندان میشود. اهمیت فضاهای سبز شهری تا بدان حد است که امروزه وجود این کاربری به عنوان یکی از شاخصهای توسعه یافتگی جوامع به حساب میآید. مهمترین اثرات فضای سبز در شهرها کاهش آلودگی هوا، کاهش آلودگی صوتی، تعدیل دما، افزایش رطوبت نسبی,تلطیف هوا وجذب گرد و غبار است. سایر اثرات فضای سبز در شهرها نسبی هستند ولی مجموعه اثرات فضای سبز حضور آنها را در شهرها اجتناب ناپذیر میکند شهرها به عنوان کانونهای تمرکز فعالیت و زندگی انسانها برای اینکه بتوانند پایداری خود را تنظیم کنند چارهای جز پذیرش ساختاروکارکردی متاثر ازسیستمهای طبیعی ندارند.
نتایج بررسی نشان میدهد که فضاهای سبزشهری دارای بازدهی اجتماعی و اکولوژیکی هستند که مهمترین اثر فضای سبز در شهرها کارکردهای محیط زیستی یا بازدهی اکولوژیکی آنهاست که شهرها را برای زیست مساعد میسازد.
خلاصه ماشینی:
نقش و اهمیت فضای سبز در توسعه پایدار فضای شهری آتنا یزدانی کارشناسی ارشد کشاورزی و باغبانی چکیده فطرت انسان به گونه ای آفریده شده است که تواناییهای بسیاری دارد و این تواناییها بدون ارتباط با زیباییهای طبیعی که در زندگی شهری که همان فضاهای سبز میباشند به افسردگی و خمودی میگراید و بالطبع در پرتو بهره مندی از فضای سبزخلاقیت های انسان شکوفه میگردد.
نتایج برسیها نشان میدهد که فضاهای سبز شهری دارای بازدهی اجتماعی و اکولوزیکی هستند که مهمترین اثر فضای سبز در شهرها، کارکردهای محیط زیستی، یا بازدهی اکولوزیکی آنهاست که شهر ها را برای زیست مساعد می سازد و با آثارمخرب گسترش صنعت و حمل و نقل مقابله میکند و موجب ارتقای کیفی در زندگی شهروندان میشود.
بکار بردن واژه توسعه پایدار بعد از کنفرانس ریودوژانیرو در سال ۱۹۹۲ در محافل علمی فراگیر شد (ضرابی و آذاتی، ۱۳۸۰: ۱۳) این نوع از توسعه که از دهه ۱۹۹۰ بر آن تاکید شده؛ جنبه ای از توسعه انسانی و در ارتباط با محیط زیست و نسل های آینده است و سعی دارد به پنج نیاز اساسی زیر پاسخ گوید: تلفيق حفاظت و توسعه، تأمین نیازهای اولیه زیستی انسان، دستیابی به عدالت اجتماعی، خود مختاری و تنوع فرهنگی و حفظ یگانگی اکولوژیکی (گرجی مهلبانی، ۱۳۸۹).
نتیجهگیری و ارائه راهکار با توجه به رشد روز افزون شهر نشینی که ساختار اکولوژیکی شهرها را دستخوش تغییرات وسیعی نموده است، نیاز به ایجاد و توسعه ی فضاهای سبز شهری به عنوان مهم ترین تعدیل کننده های زیست محیطی شهری بیشتر اهمیت پیدا کرده است.