چکیده:
مطالعه حقوق اقلیتها و گروههای قومی در قانون اساسی جمهوری اسلامیایران، نشانگر آن است که علیرغم فقدان الگوی مشخص و منسجم و عدم استفاده از مدلهای رایج جلب و تأیید مشارکت اقلیتها در این سند حقوقی، حقوق گروههای مذکور به روشهای مختلفی مطرح شده و محفوظ مانده است. در قانون اساسی کشورمان سه گروه قومی، اقلیت دینی، اقلیت مذهبی از یکدیگر متمایز شدهاند و در حالی که اقلیت قومیبا دو گروه دیگر قابل جمع است برای هریک به طور جداگانه حقوقی مطرح شده که باهم جمع پذیرند. در کنار اکثریت مسلمان در کشور ایران، اقلیتهای غیر مسلمان نیز وجود دارند که با داشتن تابعیت ایران، از اعضای ملت محسوب میشوند. این مقاله درصدد تبیین حقوق خاص و ویژه اقلیتهای دینی در نظام سیاسی ایران است که اقلیتهای دینی برای برخورداری از تساوی حقوقی، برای حفظ و پاسداری از خصایص فرهنگی دینی خود خواهان اقداماتی با حمایت دولت هستند که در قوانین ایران به آن پرداخته شده است. در این مقاله بر آن هستیم تا به واکاوی حقوق جامعه اقلیت دینی و مذهبی ایران در تاریخ معاصر بپردازیم که روش گردآوری اطلاعات نیز از طریق کتابخانهای و فیش برداری میباشد.
The study of the rights of minorities and ethnic groups in the Constitution of the Islamic Republic of Iran shows that despite the lack of a clear and coherent model and the lack of common models for attracting and endorsing the participation of minorities in this legal document, the rights of these groups have been raised and preserved in various ways. . In the constitution of our country, three ethnic groups, religious minority and religious minority, are distinguished from each other, and while the ethnic minority can be combined with two other groups, rights have been proposed for each of them, which can be combined together. In addition to the Muslim majority in Iran, there are non-Muslim minorities who, being Iranian citizens, are considered members of the nation. This article seeks to explain the special rights of religious minorities in the Iranian political system that religious minorities, in order to enjoy legal equality, to preserve and protect their religious cultural characteristics, want government-sponsored measures that are addressed in Iranian law. In this article, we intend to analyze the rights of the religious minority community of Iran in contemporary history, which is also a method of collecting information through libraries and taking notes.
خلاصه ماشینی:
سوال اصلی حاضر در مقاله این میباشد که اقلیتهای دینی و مذهبی ایران در تاریخ معاصر چه جایگاه حقوقی داشتند که در راستای تایید فرضیه این سوال باید عرض کرد که وضعیت و جایگاه حقوقی اقلیت ها امروزه بسیار پیشرفت کرده است و به لحاظ انسان بودن و برابری حقوق همه افراد بشر، باید حقوق آنان همانند اکثریت رعایت شود.
از آنجایی که انقلاب سال 1357، اسلامیبود و منجر به تشکیل حکومت اسلامیشد میتوان گفت که آشکارترین اختلاف ایدئولوژی آن با اقلیتهای دینی بود و لذا بیشتر از اقسام دیگر اقلیت در ایران، در قانون اساسی از آنها سخن به میان آمده است که مهمترین آنها :1-برابری حقوق با دیگر آحاد جامعه 2- آزادی در پایبندی به آزادی وجدان و عمل به شعایر آن 3-حقوق اجتماعی و سیاسی میباشد.
مطابق اصل دوازدهم قانون اساسی: دین رسمیایران، اسلام و مذهب جعفری اثنی عشری است و مذاهب دیگر اسلامی، اعم از حنفی، شافعی، مالکی، حنبلی و زیدی دارای احترام کامل میباشند و پیروان این مذاهب در انجام مراسم مذهبی، طبق فقه خودشان آزادند و در تعلیم و تربیت دینی و احوال شخصیه و دعاوی مربوط به آن در دادگاهها رسمیت دارند و در هر منطقهای که پیروان هریک از این مذاهب، اکثریت داشته باشند مقررات محلی در حدود اختیارات شوراها بر طبق آن مذهب خواهد جشن درختان بود، با حفظ رعایت حقوق پیروان دیگر مذاهب.