چکیده:
در سالهای اخیر، بهواسطۀ تحولات فراوان در حوزۀ تولید و نمایش فیلم در ایران، گرایش به وجوه هنری و متفاوت در گونههای مختلف فیلمسازی، منجر به تشکیل گروه سینمایی هنر و تجربه شد. این گروه با حمایتهای دولتی توانست در مدتزمانی کوتاه، خود را در میان سینماگران و مخاطبان، بهعنوان پایگاهی فرهنگی برای تولید فیلم هنری، مطرح کند. مشابه چنین فرایندی را میتوان در تجربة تاریخی سینمای فرانسه در دهۀ شصت میلادی مشاهده کرد. این پژوهش میکوشد با بهرهگیری از آرای پیر بوردیو، جامعهشناس فرانسوی، بهویژه نظریة میدان وی و مفاهیم پیرامونی آن، جایگاه فرهنگی گروه سینمایی هنر و تجربه در سینمای ایران را تحلیل کند. همچنین نشان دهد که سینمای هنر و تجربه، بهمنزلۀ مجرایی برای سینمای هنری و تجربی، چگونه تلاش میکند در میدان قدرت سینمای ایران، برای خود زیرمیدانی با ویژگی خودمختاری تعریف کند و در این زمینه، تا چه حد موفق بوده است.
In recent years, due to the expanded evolutions in the field of producing & screening films in Iran, the tendency towards artistic aspects of filmmaking in different genres has led to the formation of the Art & Experience Cinema Institute. Under governmental support, this newly born institute could propound itself among filmmakers & audiences as a cultural base for producing art films. This occurrence very much resembles what happened in French Cinema during the 60s. The present research tries to take advantage of the views of French Sociologist “Pierre Bourdieu” and analyze the standpoint of Iran’s Art & Experience cinema based on his “Field Theory”. The research will also intend to show how Art & Experience cinema tries to define itself as an independent entity besides mainstream cinema having autonomous features. This research will also examine the fact that to what extent this effort has been successful.
خلاصه ماشینی:
این پژوهش می کوشد با بهره گیری از آرای پیر بوردیو، جامعه شناس فرانسوی ، به ویژه نظریۀ میدان وی و مفاهیم پیرامونی آن ، جایگاه فرهنگی گروه سینمایی هنر و تجربه در سینمای ایران را تحلیل کند.
همچنین نشان دهد که سینمای هنر و تجربه ، به منزلۀ مجرایی برای سینمای هنری و تجربی ، چگونه تلاش می کند در میدان قدرت سینمای ایران ، برای خود زیرمیدانی با ویژگی خودمختاری تعریف کند و در این زمینه ، تا چه حد موفق بوده است .
اما ارزش موقعیت ها در یک میدان ، چگونه قابل اندازه گیری است ؟ چه فاکتوری در جای گیری یک ایجنت در موقعیتی خاص در یک میدان ، تعیین کننده است ؟ سرمایه ای را که مارکس ، صرفا اقتصادی (و جبرآمیز) در نظر می گرفت ، بوردیو انواع دیگری را به آن اضافه می کند تا (شاید) بتوان تمام دارایی های یک فرد یا نهاد را برای حضور در اجتماع ، ارزیابی کرد١.
نمونه هایی از جلد نشریۀ هنر و تجربه ، با تیترهایی دربارۀ ماهیت این نهاد به نظر می رسد با این تعاریف و توصیفات رسمی از کارکرد سینمای هنر و تجربه ، بتوان استنباط کرد که این سینما، امکان نمایش انواع فیلم هایی (مستند، داستانی ، کوتاه ، انیمیشن و غیره ) را مهیا می کند که یکی از این دو حالت را دارند: فیلم هایی که از ابتدا قرار نبوده برای اکران عمومی در سالن های اصلی تولید شوند و دیگر، فیلم هایی که قصد اکران عمومی داشته اند اما به دلایل مختلف ، در این گروه سینمایی ، به صورت محدود، امکان نمایش پیدا می کنند١.