چکیده:
در بیشتر معاملات کلانی که در سطح بین المللی و داخلی منعقد میشود، تسلیم موضوع قرارداد در اقساط و دفعات متعدد صورت میگیرد. در این مقاله، مفهوم قرارداد اقساطی، تفاوت و تشابه قرارداد اقساطی با تسلیم جزیی از موضوع قرارداد، شرایط فسخ قرارداد اقساطی در فروض مختلف، رابطه فسخ قرارداد اقساطی و تعلیق یا فسخ کل قرارداد و نیز رابطه فسخ قرارداد اقساطی با اعطای مهلت اضافی به متعهد برای انجام تعهد بر اساس کنوانسیون بیع بین المللی کالا مصوبب ۱۹۸۰ موسوم به کنوانسیون وین و حقوق ایران مورد بحث واقع شده است.
خلاصه ماشینی:
مسأله اساسی در مورد قرارداد اقساطی این است که آیا کلّ قرارداد اقساطی را باید به عنوان یک عقد واحد تلقّی کرد یا یک سری از عقود مستقل و جداگانه که هر قسط آن یک عقد مستقل را تشکیل میدهد؟ اگر متعهّد قادر به تسلیم یک یا چند قسط نباشد، آیا متعهّدله حقّ فسخ کلّ قرارداد را خواهد داشت یا آن که حقّ فسخ او محدود به قسط یا اقساطی است که در خصوص آن تسلیم صورت نگرفته یا قسط تسلیم شده مطابق با قرارداد نبوده است؟ در هر دو حالت، شرایط فسخ تمام یا اقساط خاصّی از قرارداد چیست؟ رابطۀ فسخ قرارداد اقساطی با تسلیم جزئی از مورد عقد و نیز تعلیق یا فسخ کلّ قرارداد چیست؟ آیا امکان جمع فسخ قرارداد اقساطی با ضمانت اجراهای دیگر، به ویژه، اعطای مهلت اضافی به متعهّد برای ایفای تعهّداتش وجود دارد؟ برای پاسخ گویی به سؤالات مذکور، مطالب این مقاله را در پنج مبحث ذیل، تحت عناوین مفهوم و موضوع قرارداد اقساطی و رابطۀ آن با تسلیم جزئی از موضوع قرارداد، شرایط فسخ قرارداد اقساطی، رابطۀ فسخ قرارداد اقساطی و تعلیق یا فسخ کلّ قرارداد، رابطۀ فسخ قرارداد اقساطی و اعطای مهلت اضافی، بر اساس مقرّرات کنوانسیون بیع بین المللی (از این به بعد کنوانسیون) مورد بررسی قرار میدهیم و سپس به موضع حقوق ایران در این مورد میپردازیم.