چکیده:
هنگامی که طرفین بر تعهدی در قبال یکدیگر توافق کنند، خود را دارای حق و تکلیف کرده و قراردادی را در میانشان منعقد میکنند. قراردادها طی ادوار مختلف، اشکال مختلف و انواع متعددی به خود گرفتهاند که قراردادهای الکترونیکی یکی از انواع جدید آنهاست؛ گسترش روزافزون اینترنت و ابزار ارتباط جمعی و میل جوامع به تسهیل امور قراردادی منجمله بیع از اصلیترین عوامل رشد این نوع از قراردادهاست. مبحث زمان و مکان در تشکیل قراردادهای الکترونیکی هم عنوان جدیدی است که به دنبال این تحول، بیشتر مطرح شده و مورد بررسی قرار گرفته است. بهرهمندی از این نوع قراردادها هم نیازمند آگاهی از مفاهیم اولیه و کاربردی است. سوال مطرح شده در این مقاله این میباشد که زمان و مکان در تشکیل قراردادهای الکترونیکی چه نقشی دارد؟ که به روش توصیفی-تحلیلی بدان پاسخ خواهد داد. باتوجه به مطالب فوق-الذکر باید گفت که قراردادهای الکترونیکی در واقع نوعی از بروزرسانی شده قراردادهای معمول هستند با ابزاری متفاوت، زیرا که بسیاری از ارکان مورد پذیرش در قراردادها مقبول قراردادهای الکترویکی نیز هست.
خلاصه ماشینی:
این شروط علاوه بر قوانین مدنی سایر ملل همچنین در دیگر قوانین هم مورد توجه آنها بوده است و بعضی از این اصول در واقع جنبه اصول مشترک در حقوق را دارا هستند بر فرض مثال قصد و رضای طرفین به هنگام عقد قرارداد و یا موضوعی معین برای رد و بدل شدن بین طرفین در معاملات از شرایطیاند که اکثرا مورد پذیرش است (Orpwood, 2008: 81)، همانطور که در قانون اصول قراردادهای تجاری بینالمللی منتشره از موسسه بینالمللی یکسانسازی حقوق خصوصی 1 در بخش سوم تحت عنوانvalidity بدان اشاره میشود و به نوعی ارکان و صحت و نفوذ قراردادهای تجاری بررسی میشود (جنیدی و کریمی، 1394: 20).
بررسی بحث حاکمیت اراده در قراردادها نیازمند گفتاری طولانی و بحثی طویل است اما در بیانی مختصر میتوان این اصل را اصل آزادی عمل طرفین در انعقاد قراردادها دانست به شرطی که عقد جزء عقود معینه قانون مدنی نباشد زیرا عناوین و شرایط آنها از پیش توسط قانونگذار تعیین شده است و طرفین باید طبق آنچه قانونگذار مشخص كرده است قرارداد منعقد كنند (ابراهیمی و انصاریفر، 1395: 91).
ماده (23) کنوانسیون 1980 وین 1 هم تحقق قبول را زمان انعقاد میداند همچنين استفاده از واژه(acceptance) در ماده (2،1) United Nations Convention on Contracts for the International Sale of Goods (Vienna, 1980) (CISG) قانون اصول قراردادهای تجاری بینالمللی منتشره از موسسه بینالمللی یکسانسازی حقوق خصوصی نشان از تاکید بر امر قبولی از جانب ایجاب شونده دارد؛ همچنین در همان قانون ماده (1، 2، 7) از زمان ارسال قبول از جانب ایجاب شونده صحبت میکند که آیا زمانی برای آن تعیین شده باشد؟ و یا خیر؛ اگر تعیین نشده باشد باتوجه به شرایط (که سرعت ابزار ارسال قبول را هم شامل میشود) ارسال شود.