چکیده:
هدف: پژوهش حاضر با هدف پیشبینی سلامت روان مثبت و رشد پس از آسیب در پرستاران بخش مراقبت بیماران کرونایی بر اساس خوشبینی و با در نظر داشتن نقش میانجی تابآوری و تنظیم شناختی هیجان انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع مدلسازی معادلات ساختاری است. جامعة آماری شامل کلیة پرستاران شهر اصفهان که در بیمارستانهای مراقبت از بیماران کرونایی مشغول به کار بودند میباشد؛ که از بین آنها 230 نفر با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامة تجدیدنظر شده جهتگیری زندگی (شی یر و کارور، 2015)، تنظیم شناختی هیجان (گارنفسکی و همکاران، 2006)، تابآوری (اسکوماچر و همکاران، 2005)، رشد و تکامل پس از آسیب (تدسچی، 1996) و سلامت روان مثبت (لوکات، مارگرف، لوتز، واندر ولد و بکر 2016) بود. جهت تحلیل دادهها از نرمافزارهای اس پی اس اس نسخة 23 و ایموس نسخه 23 استفاده شد. یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد که خوشبینی هم به طور مستقیم و هم غیرمستقیم از طریق راهبرد تنظیم شناختی هیجان سازش یافته و تابآوری بر رشد پس از آسیب (408/0=β، 01/0>P) و سلامت روان مثبت (381/0=β، 01/0>P) تاثیر مثبت دارد. نتیجهگیری: یافتههای پژوهش علاوه بر تلویحات کاربردی و نظری میتواند بهعنوان الگویی مفید برای ارائة خدماتی مفید به پرستاران جهت فراهمسازی زمینه رشد و تکامل پس از آسیب و ارتقا سلامت روانی به کار گرفته شود.
Aim: Present study was conducted to predict positive mental health and post-traumatic growth in nurses of coronavirus care unit based on optimism, by considering the mediating role of resilience and cognitive emotion regulation. Method: Research method is structural equation modeling (SEM). The statistical population includes all nurses in Isfahan who worked in coronarvirus care hospitals; 230 of them were selected by available sampling method. Research instruments include the revised Life Orientation Questionnaire (Scheier and Carver, 2015), cognitive emotion regulation (Garnefski et al., 2006), resilience (Schumacher et al., 2005), post-traumatic growth and development (Tedeschi, 1996) and positive mental health (Lakut et al., 2016). SPSS version 23 and Amos version 23 were used to analyze the data. Results: results showed that optimism was both directly and indirectly through cognitive emotion regulation strategy and resilience has a positive effect on post-traumatic growth (β = 0.408, P Conclusion: findings of research in addition to practical and theoretical implications, can be used as a useful model to provide useful services to nurses to provide growth and development after truama and promote mental health.
خلاصه ماشینی:
آموزش هاي تنظيم هيجان به سازگاري و سلامت روان کمک ميکند (دهقاني، حکمتيان فرد و کامران ، ١٣٩٨) و راهبردهاي سازگارانه با سلامت روان و نيز رشد پس از آسيب در افراد مرتبط بوده و برعکس راهبرهاي ناسازگارانه ميتوانند در ايجاد و تداوم اختلالات رواني نقش داشته باشد (دادفرنيا، هاديان فرد، رحيمي، افلاک سير، ١٣٩٩؛ سلاجقه ، اماميپور و نعمت الله زاده ماهاني، ١٣٩٨).
ماتريس همبستگي، ميانگين و انحراف معيار متغيرهاي پژوهش ميانگين انحراف ١ ٢ ٣ ٤ ٥ معيار ١- خوش بيني 5/171 24/31 1 ٢- راهبرد تنظيم هيجان سازش ٣٣/٤٤ ٧/٩١٠ **٠/٥٩٦ 1 يافته ٣- تاب آوري 0/536** 0/537** 12/421 56/19 1 ٤- رشد پس از سانحه 0/706** 0/631** 0/613** 13/442 54/77 1 ٥- سلامت روان مثبت 16/44 0/737** 0/679** 0/616** 0/613** 5/207 1 * معني داري در سطح ٠/٠٥ **معني داري در سطح ٠/٠١ 1 Positive Mental Health (PMH) 40 در جدول ١ نتايج ضرايب همبستگي بين متغيرهاي خوش بيني، راهبرد تنظيم هيجان سازش يافته و تاب آوري با رشد پس از آسيب و سلامت روان مثبت ارائه شده است .
بر اساس نتايج به دست آمده ضريب همبستگي بين خوش بيني، راهبرد تنظيم هيجان سازش يافته و تاب آوري با رشد پس از آسيب و همچنين سلامت روان مثبت ، مثبت بوده و در سطح آلفاي ٠/٠١ معنيدار است (٠٠١ به منظور آزمون مدل پژوهش از تحليل مسير با بهره گيري از نرم افزار Amos استفاده شد.