چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر ارتباط موثر کودک و والد از طریق بازی بر اضطراب جدایی کودکان
انجام با روش پژوهش کمی و از نوع شبه آزمایشی انجام شد. جامعه آماری زنان خانه دار در شهر تهران
در سال ۱۳۹۹ بود که تعداد ۴۵ نفر بصورت در دسترس انتخاب شد. روش گردآوری اطلاعات نیز به
صورت غیرتصادفی و از نوع در دسترس بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب جدایی کودکان
(SASC) انتخاب شد. از روش آماری آزمون T همبسته استفاده شد، با توجه به نتیجه حاصله که
نمره سطح معناداری 0/001بود و این عدد از 0/05 کوچکتر است، لذا فرض صفر رد و فرض خلاف
تایید میگردد، لذا با احتمال 99% رابطه معنادار است. در واقع میتوان با انجام یکسری از بازیهای
هدفمند باعث بهبود ارتباط والد و کودک شد.
خلاصه ماشینی:
اضطراب جدايي، بازي، والد و کودک مقدمه در آسيب شناسي رواني کودکان ويژگيها و علائم اختلال اضطراب جدايي در کودکان معمولاً به صورت ترس و نگراني مفرط هنگام جدا شدن از خانه و يا افراد دلبسته نگراني نسبت به آسيب ديدن خود و يا افراد دلبسته و گاهي بروز برخي مشکلات و شکايت هاي بدني مانند سرگيجه سردرد مشکلات گوارشي تهوع و استفراغ را از خود نشان ميدهد(حجت پيرزادي، ١٣٩٧) بازي درماني يک فرآيند روانشناختي و اجتماعي است که در آن کودکان از طريق ارتباط با يکديگر در اتاق بازي چيزهايي را در مورد خودشان ياد مي گيرند و کمک مي کند تا ياد بگيرند تعارضات را حل نمايند(اکبري و ديگران ، ١٣٩٥).
عبدخدائي و اردوبادي(١٣٩٠) در پژوهشي که با موضوع بررسي ميزان اضطراب جدايي کودکان و اثربخشي بازي درماني با رويکرد رفتاري شناختي برکاهش آن انجام دادند به اين نتيجه رسيدند که در بخش اول مطالعه از ٣٥٨ نفر شرکت کننده ١٣,٩٨ اضطراب جدايي تشخيص داده شده و در بخش دوم مطالعه تفاوت معناداري بين ميزان اضطراب جدايي آزمودني هاي گروه آزمايش در مقايسه با گروه گواه در مراحل پس آزمون و پيگيري مشاهده شد و اضطراب جدايي آزمودني هاي گروه آزمايش کاهش چشمگيري را نشان داد.