چکیده:
هدف پژوهش حاضر تاثیر درمان فراشناختی بر افسردگی، زنان آسیب پذیر بود. روش پژوهش، نیم ه
آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه
زنان آسیب پذیر مراجعه کننده به مرکز کاهش آسیب زنان آسیب پذیر شه ر آبادان بود که از این جامع ه
آماری نمونه ای به حجم 30 نفر به روش تصادفی ساده انتخاب شد. سپس از میان این 30 نفر، به
شکل تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل قرار داده شد. برای سنجش متغیرها ی
مورد مطالعه از آزمون افسردگی بک استفاده شد. یافته های پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS
تجزیه و تحلیل شد. نتایج کواریانس مبنی بر اثر بخش بودن درمان فراشناختی بر افسردگی زنان آسی ب
پذیر بود
خلاصه ماشینی:
تأثير درمان فراشناختي بر افسردگي زنان آسيب پذير ماندانا خليلي کارشناسي ارشد روانشناسي باليني، گروه روانشناسي، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامي، اهواز، ايران .
امّا بنا بر اطلاعات موجود، در ايران در زمينه ي تأثير درمان فراشناختي گروهي بر اختلال افراد، تاکنون پژوهش هاي اندکي انجام گرفته است .
بر اين اساس هدف پژوهش حاضر مطالعه تأثيردرمان فراشناختي بر افسردگي زنان آسيب پذير مي باشد.
فرضيه تحقيق : درمان فراشناختي بر افسردگي زنان آسيب پذير تأثير دارد.
در مورد روايي پرسش نامه افسردگي بک نيز پژوهش هاي مختلفي انجام شده است .
5. Beck Depression Questionnaire يافته ها يافته هاي توصيفي آزمودنيهاي پژوهش حاضر شامل ١٥ زن آسيب پذير مراجعه کننده به مرکز کاهش آسيب زنان آسيب پذير شهر آبادان بودند که ١٥ نفر آن را گروه آزمايش و ١٥ نفر آن را گروه کنترل تشکيل داده اند.
يافته هاي استنباطي فرضيه تحقيق : درمان فراشناختي بر افسردگي زنان آسيب پذير تأثير دارد.
جدول شماره ٤ نتايج تحليل کوواريانس يک راهه در متن مانکوا روي ميانگين نمره هاي پس آزمون متغير پژوهش در دو گروه آزمايش و کنترل مجموع درجه ميانگين سطح اثر متغير وابسته F اندازه اثر مجذورات آزادي مجذورات معنيداري گروه افسردگي ٨١٦/٢٣٦ ١ ٨١٦/٢٣٦ ١٨/٢٤٨ ٠/٠٠١ ٠/٤٢٢ همان طور که نتايج مندرج در جدول شماره ٤ نشان ميدهند، تحليل کوواريانس هاي يک راهه در متغير افسردگي (١٨٢٤٨=F و ٠٠٠١ نتيجه گيري فرضيه تحقيق : درمان فراشناختي بر افسردگي زنان آسيب پذير تأثير دارد.
Cognitive-behavioral therapy for adolescent depression and sucudality child and adolescent.
Journal of Child Psychology and Psychiatry, 49(11), 1175-118.