چکیده:
درحالی که چهارچوب های قانونی مشخص و خاصی در اصول حقوق بین الملل درباره بیماری های واگیردار از جمله کروناویروس پیش بینی شده بود، دولت ها بیشتر با توجه به قانون اساسی و مقررات خود این بحران را مدیریت کرده اند. در مورد کشورهای درگیر کرونا گزارشهای رسیده حکایت از نامناسب بودن وضعیت اقتصادی و اجتماعی آنها دارد بالاخص کشورهای درحال توسعه. از اینرو در این مقاله با هدف بررسی بحران کروناویروس در چارچوب حقوق بین الملل، تاثیر آن را بر امنیت اقتصادی تحلیل کردیم؛ که با بهره گیری از روش توصیفی- تحلیلی و مطالعات کتابخانه ای یافته های پژوهش حاکی از آن است که محدودیت های ایجاد شده در نتیجه بحران کروناویروس در روابط تجاری بین المللی و همچنین اجرای قوانین بین الملل اقتصادی، باعث تهدید امنیت سرمایه گذاری و امنیت اشتغال و درآمد شده و در نتیجه تاثیر بر منابع اولیه، تولید، اشتغال، توزیع درآمد و رفاه میگذارد.
While specific legal frameworks were provided for in the principles of international law regarding infectious diseases, including coronavirus, governments have managed the crisis more in accordance with their constitutions and regulations. In the case of the countries affected by Covid-12, reports indicate that their economic and social situation is unsatisfactory especially in developing countries. Therefore, in this article, with the aim of examining the coronavirus crisis in the framework of international law, we analyzed its impact on economic security; Using descriptive-analytical method and library studies, the research findings indicate that the restrictions created as a result of the coronavirus crisis in international trade relations as well as the implementation of international economic laws, threaten investment security and employment and income security. As a result, it affects primary resources, production, employment, income distribution and welfare.
خلاصه ماشینی:
کروناویروس در چارچوب حقوق بین الملل و تأثیر آن بر امنیت اقتصادی سعید نظری شیخی 1 حسین سوری 2 چکیده درحالي كه چهارچوب هاي قانوني مشخص و خاصي در اصول حقوق بین الملل درباره بیماری های واگیردار از جمله کروناویروس پیش بینی شده بود، دولت ها بیشتر با توجه به قانون اساسي و مقررات خود این بحران را مدیریت کرده اند.
4-4-میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در مادة 12 خود حق بر سلامت را در زمینه پیشگیری از بیماری ها و درمان بیماران یک تعهد لازمالاجرا برای دولتها و یک حق بشری انکارناپذیر برای انسان ها قلمداد کرده است که همه دولت ها برای تضمین و توسعه آن دارای تعهد در سطوح ملی و بینالمللی هستند که باید در این زمینه به افراد انسانی بدون تبعیض پاسخگو باشند ( بیپروا، 1399).
نمودار شماره 1: بخشهای مختلف امنیت انسانی (Hughes & Mong, 2011) به تصویر صفحه رجوع شود 6-تکالیف و تعهدات دولت ها در مقابله با کروناویروس از منظر حقوق بینالملل در عصری که حقوق بشر و حقوق بین الملل بهداشت و سلامت، هر روز اهمیت بیشتری می یابد و امنیت انسانی و بهداشتی به عنوان یکی از مؤلفه های اصلی حکمرانی مطلوب بیش از پیش مورد تأکید قرار می گیرد، دولتها متعهدند در پیشگیری از شیوع و گسترش ویروس کرونا -چه در داخل کشور خویش و چه به سایر مناطق عالم و درمان افرادی که به این ویروس آلوده شدهاند یا احتمال آلودگی را دارند تمام تمهیدات لازم را بیندیشند و از حداکثر امکانات خویش بهره گیرند.