چکیده:
گزارههای اخلاقی از دیرباز ذهن اندیشمندان دینی را متوجّه این مطلب کرد که چه اشتراک و افتراقی در متون مقدس وجود دارد تا بتوان از ظرفیت آن در جهت برقراری روابط بینالادیانی استفاده کرد. این مسئله باعث شد تا برخی گزارههای اخلاقی جنبه نظری پیدا کند و اظهارنظرهای گوناگون در این حوزه مطرح شود. در نوشتار پیش رو گزارههای اخلاقی مربوط به «ازدواج، خانواده و طلاق» از دیدگاه اسلام، مسیحیت و یهودیت بررسی شده است. مهمترین دستاورد این مقایسه این است که تنها راه دستیابی به رفع نیازهای جنسی و عاطفی، ازدواج و تشکیل خانواده است، با این تفاوت اساسی که قرآن، رهبانیت و تجرد را مذموم و زمینهساز گناه شمرده، و ازدواج را عامل تکامل و تقرب الاهی میداند. در حالی که در کتب مقدس تورات و انجیل ازدواج مقدس شمرده شده، ولی انجیل تجرد را پسندیدهتر قلمداد میکند. طلاق نیز بین تمام شرایع آسمانی مبغوض محسوب شده و فقط در اجرای برخی از احکام آن تفاوت دیده میشود.
Ethical propositions have long occupied the minds of religious thinkers as to what similarities and differences exist in the sacred texts so that their potential can be used to establish interfaith relations. This led to the theoretical aspect of some ethical propositions and various comments in this area. This article examines the moral propositions in relation to marriage, family, and divorce from the perspectives of Islam, Christianity, and Judaism. The most important achievement of this comparative study is that the only way to meet sexual and emotional needs is marriage and family formation, with the fundamental difference that the Quran condemns monasticism and celibacy as grounds for sin, and considers marriage as a factor of divine development and closeness to God. While marriage is considered sacred in the Torah and the Bible, the Bible prefers celibacy. Divorce is also considered rejected among all divine religions and there is a difference only in the implementation of some of its rules.
خلاصه ماشینی:
پوهش ه ي ادياني سال نهم ، شماره هجدهم ، پاييز و زمستان ١٤٠٠، ص ٤١ـ٥٧ «مقاله پژوهشي » بررسي مقايسه اي گزاره هاي اخلاقي مرتبط با ازدواج ، خانواده و طلاق در قرآن و عهدين ١ * پري فيروزفرد سيد احمد ميريان آکندي ** [تاريخ دريافت : ۱۳۹۹/۰۶/۰۳؛ تاريخ پذيرش : ۱۳۹۹/۰۹/۲۷] چکيده گزاره هاي اخلاقي از ديرباز ذهن انديشمندان ديني را متوجـه ايـن مطلـب کـرد کـه چـه اشتراک و افتراقي در متون مقدس وجود دارد تا بتـوان از ظرفيـت آن در جهـت برقـراري روابط بين الادياني استفاده کرد.
گزاره هاي مـذکور کـه بـه پيـروان اديان منتقل ميشود، بيانگر اين است که نه تنها معنويت و اخلاق در اديان نهادينه شده ، بلکـه ديـن يکي از راه هاي نجات بشر در طول تاريخ و دوران معاصر است و پـل ارتبـاطي بـين دنيـا و آخـرت محسوب مي شود.
عمل کردن به ازدواج نزد کاتوليک ها باعث شده است طيف در خور توجهي از آنها در کنار تعميـد، توبه ، عشاي رباني، تثبيت ايمان ، اعتراف و تدهين نهايي، ازدواج را به عنوان يکي از شعاير مـذهب خود متذکر شوند تا بتوانند علاوه بر تفکيک بينشي خود از پروتستان ها (کـه فقـط عشـاي ربـاني و ِ تعميد را شعار مذهب خود ميدانند) ازدواج را در جامعه مسيحيان براي خدمت به کليسا و تشکيل خانواده تبليغ و ترويج کنند (مولند، ۱۳۸۱: ۳۷).
فقط در يک جا احترام بـه خداوند مقدم بر احترام به والدين ميشود و آن زماني است که پدر يا مادر از فرزند خـود بخواهنـد کـه از انجام دادن يکي از فرمان هاي الاهي سرپيچي کند (کهن ، ۱۳۹۰: ۱۹۸).