چکیده:
هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش واسطهای امید در ارتباط بین سبکهای دلبستگی و سرزندگی تحصیلی بود. روش: پژوهش حاضر از نوع تحقیقات توصیفی و طرح همبستگی و تحلیل مسیر بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانشآموزان پسر پایه دهم مقطع متوسطه دوم شهر شیراز در سال تحصیلی 95-96 تشکیل میدادند که از این میان تعداد 400 نفر به روش نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای انتخاب شدند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامههای مقیاس سبکهای دلبستگی هازن و شیور، مقیاس امیدواری نوجوانان پاملا هیندز و مقیاس سرزندگی مارتین و مارش استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روشهای ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تحلیل مسیر استفاده شد. یافتهها: نتایج جدول ماتریس همبستگی نشان داد که بین اکثر متغیرهای پژوهش حاضر که شامل ابعاد سبکهای دلبستگی، امید و سرزندگی تحصیلی بود همبستگی معناداری در سطح 01/0P< وجود داشت. در ادامه نتایج تحلیل مسیر حاکی از معناداری نقش واسطهای امید در رابطۀ میان سبکهای دلبستگی و سرزندگی تحصیلی بود. نتیجهگیری: به طور کلی میتوان نتیجه گرفت که سبکهای دلبستگی و امید دو مورد از عوامل اصلی برای بررسی سرزندگی تحصیلی میباشد.
The purpose of this study was to investigate the role of mediator of hope in relation between attachment styles and academic buoyancy. Method: This study was a descriptive study and correlation and path analysis. The statistical population of the study consisted of all 10th grade male students of secondary school in Shiraz during the academic year of 1995-96. A total of 400 students were selected through multistage cluster sampling. To collect the data, Hazen and Shiver attachment styles questionnaires, Pamela Hindes Adolescents Hope Scale and Martin and Marsh's academic buoyancy scale were used. Data were analyzed using Pearson correlation coefficient and path analysis. Results: The results of correlation matrix table showed that there was a significant correlation between the majority of the present research which included the dimensions of attachment styles, hope and academic bouyancy (P <0.01). The results of path analysis indicated a significant role of mediating role of hope in the relationship between attachment styles and academic buoyancy. Conclusion: In general, it can be concluded that attachment styles and hope are two of the main factors for studying academic bouyancy.
خلاصه ماشینی:
شکل شماره ١– نمودار کلي مدل علي پژوهش (به تصویر صفحه رجوع شود) اين در حالي است که از سويي يافته هاي پژوهشي مانند صادقي، ويسکرمي و چهري (١٣٩٤) و صادقي و همکاران (١٣٩٤) رابطۀ اميد و سرزندگي تحصيلي را تائيد نموده اند و از سوي ديگر يافته هاي پژوهشــي ايزدي طامه ، حســين زاده و آقاجري، (١٣٩٢)، خدابخش (١٣٩١)، کمري و شـيخ الاسـلامي، (١٣٩٥)، ميکولينسـر و شـيور (٢٠١٣)، مرادي و چراغي (١٣٩٣) و سـبزي و فولاد چنگ (١٣٩٤) به نقش سـبک هاي دل بسـتگي به عنوان پيش بينيکننده در سـازه هاي مثبت همسـو چون تاب آوري و همدلي اشـاره دارند.
يافته ها رابطۀ مثبت معنادار ســبک دل بســتگي ايمن را با ســرزندگي تحصــيلي تائيد نمود و يافته ها همسـو با نتايج پژوهش هاي اماني و همکاران (١٣٩١)، کاکاوند، لبادي و زارعي (١٣٩٢)، رامينـه (١٣٩٢)، وودوارد١ و همکـاران (٢٠١٣)، ميکولينســـر و شـــيور (٢٠٠٧)، مرادي و چراغي (١٣٩٣) و سـبزي و فولاد چنگ (١٣٩٤)، تائيد کنندة نقش منابع حمايتي خانواده در سـرزندگي تحصـيلي اسـت .
افزون بر همـه ، يـافتـه هـاي پژوهش دربـارة رابطۀ غيرمســـتقيم متغيرهـا نيز حـاکي از تـائيـد نقش واسـطه اي اميد در رابطۀ بين سـبک دل بسـتگي و سـرزندگي تحصـيلي اسـت و اين نقش در رابطۀ منفي ســبک دل بســتگي اجتنابي با ســرزندگي تحصــيلي مشــاهده ميشــود.