چکیده:
بحث تأویل قرآن و اینکه تأویل آیات قرآن به چه معناست از دیرباز مورد توجه قرآن پژوهان بوده است زیرا قرآن کریم علم به آن را به گروه ویژه ای اختصاص داده و تأویل طلبی نابجا را منشأ بسیاری انحرافات معرفی کرده است؛ از این رو روشن شدن ابعاد این مسأله در مقابله با کژی هایی که به نام دین مطرح و تبلیغ می شود ضرورت دارد. در این پژوهش با بررسی نظرات بزرگان سلفیه بصورت کتابخانه ای و مقایسه با نظرات علامه طباطبایی مشخص شد بزرگان فرقه سلفیه معانی مختلفی برای تأویل ذکر کرده اند: تفسیر، معنای خلاف ظاهر، یکی از معانی آیه که تنها خدا و راسخین در علم به آن آگاهی دارند و واقعیت خارجی که کلام به آن بازگشت دارد؛ علامه طباطبایی این معانی را با اشکال مواجه دانسته و تأویل آیات را همان حقیقت و واقعیتی می داند که آیات قرآن به آن ها مستند و مبتنی است؛ در بررسی سخنان علامه مشخص شد که اشکالات ایشان به معانی فوق وارد نیست و تأویل می تواند در معنایی استعمال شود که تمام معانی فوق از مصادیق آن به شمار آیند و آیه هفت سوره آل عمران ناظر به تمام این معانی باشد.
The discussion of the interpretation of the Qur'an and what it means to interpret the verses of the Qur'an has long been the focus of Qur'anic scholars because the Holy Qur'an has assigned knowledge to it to a special group and introduced misplaced interpretation as the source of many deviations; Therefore, it is necessary to clarify the dimensions of this issue in the face of the distortions that are raised and propagated in the name of religion. In this study, by examining the views of Salafi elders in a library and comparing them with the views of Allameh Tabatabai, it was found that the elders of the Salafi sect have mentioned different meanings for interpretation: interpretation, meaning contrary to appearance, one of the meanings of the verse that only God and firm in knowledge know And the external reality to which the word returns; Allameh Tabatabai considers these meanings to be problematic and considers the interpretation of the verses to be the same truth and reality on which the verses of the Qur'an are documented and based; Examining Allameh's words, it was found that his problems do not include the above meanings and the interpretation can be used in a meaning that all the above meanings are examples of it and verse seven of Surah Al-Imran refers to all these meanings.
خلاصه ماشینی:
در اين پژوهش با بررسي نظرات بزرگان سلفيه بصورت کتابخانه اي و مقايسه با نظرات علامه طباطبايي مشخص شد، بزرگان فرقه سلفيه ، معاني مختلفي براي تأويل ذکر کرده اند: تفسير، معناي خلاف ظاهر، يکي از معاني آيه که تنها خدا و راسخين در علم به آن آگاهي دارند و واقعيت خارجي که کلام به آن بازگشت دارد؛ علامه طباطبايي اين معاني را با اشکال مواجه دانسته و تأويل آيات را همان حقيقت و واقعيتي ميداند که آيات قرآن به آنها مستند و مبتني است ؛ در بررسي سخنان علامه مشخص شد که اشکالات ايشان به معاني فوق وارد نيست و تأويل ميتواند در معنايي استعمال شود که تمام معاني فوق از مصاديق آن به شمار آيند و آيه هفت سوره آل عمران ناظر به تمام اين معاني باشد واژگان کليدي: تأويل ، علامه طباطبايي، سلفيه ، إبن تيميه ١ - ساير پرديس فارابي دانشگاه تهران مقدمه خداوند متعال در قرآن کريم مي فرمايد: «او کسي است که اين کتاب را بر تو نازل کرد، که قسمتي از آن ، آيات محکم است ؛ که اساس اين کتاب ميباشد؛ و قسمتي از آن ، متشابه است اما آنها که در قلوبشان انحراف است ، به دنبال متشابهاتند، تا فتنه انگيزي کنند، و تأويل (نادرستي) براي آن ميطلبند؛ در حالي که تأويل آنها را، جز خدا و راسخان در علم ، نميدانند.