چکیده:
هدف مطالعه حاضر بررسی اثر ترکیبی عصاره آبی زعفران و تمرین هوازی بر غلظت آنتی اکسیدانهای غیر آنزیمی کبدی در موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوتوزوسین بود. ۴۱ موش صحرایی نر (سن: ۲هفتهء وزن: ۲۶/۷ ۲ ۳۱۴ گرم) به طور تصادفی در ۵ گروه کنترل-سالم (۶ - Hc,n])» کنترل-دیابتی (۱۰ <n ,DC)» دیابتی-فعالیت هوازی (۱۰ - ,DAT)» دیابتی-زعفران (۱۰ - DS,n) و دیابتی-زعفران- فعالیت هوازی (=5 n,DATS) مورد مطالعه قرار گرفتند. به غیر از گروه کنترل- سالم» بقیه گروهها پوسیله تزریق استرپتوزوسین دیابتی شدندء گروه دیابتی-زعفران و دیابتی-زعفران-فعالیت هوازی به مدت دو هفته و روزانه به میزان mg/kg ۲۵عصاره آبی زعفران به صورت خوراکی دریافت کردند. گروه دیابتی- ورزش و دیابتی- زعفران-فعالیت هوازی به مدت دو هفته , ۵ جلسه متوالی در هفته روی تردمیل با سرعت ۳ متر بر دقیقهء با شیب ۰ ۵ و به مدت ۳۰ دقیقه دویدند. بعد از ۲۴ساعت از آخرین جلسه تمرین و گاواژ زعفران» حیوانات باماده کلروفرم بیهوش شده و کبد آنها برداشته شد»ء باسالین شتشو شد و در یخچال در دمای -۷۰ درجه سانتیگراد نگهداری شد تا غلظت مالون دی آلدئید. آنتی اکسیدان تام و گلوتاتیون احیا شده مورد بررسی قرار گیرد. نتایج آنالیز واریانس (ANOVA) نشان داد که اختلاف معنیداری در سطوح مالون دی آلدئید. گلوتاتیون و TAC بین ۵ گروه وجود دارد (0.001 - P). نتایج آزمون تعقیبی شفه نشان داد که غلظت مالون دی آلدئید در گروه زعفران-فعالیت هوازی (0.001- p)» فعالیت هوازی-دیابتی (0.001 P) و زعفران-دیابت (0.001 < P) کاهش معنیداری نسبت به گروه کنترل-دیابتی داشت. غلظت گلوتاتیون در گروه زعفران-فعالیت هوازی بیشترین افزایش وگروه کنترل-دیابتی کمترین افزایش را داشت (0.012 < P). غلظت TAC در گروه زعفران-فعالیت هوازی بیشترین افزایش و گروه کنترل-دیابتی کمترین افزایش را داشت (0.005 - P). به طور کلی نتایج مطالعه حاضر نشان داد تر کیب عصاره زعفران و فعالیت هوازی روش مناسبی برای تقویت سیستم آنتی اکسیدانی غیر آنزیمی کبدی در موشهای دیابتی می باشد