چکیده:
شیوع و همهگیری جهانی ویروس جدید کرونا بهعنوان یک بیماری پاندمیک، سبب ایجاد ترس و اضطراب در کشورهای مختلف شد و نگرانی آن در مناطق روستایی بهدلیل کمبود امکانات بهداشتی و دربرداشتن جمعیت بالای سالمند بیش از مناطق دیگر است. این بیماری نهتنها سبب نگرانیهایی در ارتباط با سلامت جسمی افراد شده بلکه سبب تعدادی از بیماریهای روانشناختی نیز شدهاست. در این شرایط، یکیاز راههای کاهش آسیبپذیری درنواحی روستایی ارتقاء سطح تاب آوری است پژوهش حاضر با -هدف بررسی تاثیر سرمایه معیشتی بر تابآوری روستاییان با وقوع یک بحران واقعی به نام شیوع کرونا ویروس با نقش میانجی بهزیستی اجتماعی انجامشده است. این پژوهش ازنظر روش، توصیفی- تحلیلی و از نو ع پیمایشی است. دادههای موردنیاز با استفاده از مطالعات کتابخانهای، بررسیهای میدانی و به کمک ابزار پرسشنامه در سطح خانوار گردآوری شدهاست. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل 160 نفر از سرپرستان خانوار منطقه چوببست از توابع شهرستان بابل بود که بااستفاده از روش سرشماری تمام آن به عنوان نمونه انتخاب شدند. پس از گردآوری دادهها، تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS و AMOS صورت گرفتهاست. نتایج پژوهش نشانمیدهد سرمایههای معیشتی بر تابآوری روستائیان در شرایط کرونا در سطح اطمینان 95 درصد تاثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین، سرمایه معیشتی بر بهزیستی اجتماعی و بهزیستی اجتماعی بر بهبود تابآوری روستائیان تاثیر معناداری دارد. بنابراین میتوان با تقویت حمایت های اجتماعی و سرمایه های معیشتی زمینه را برای بهبود تاب-آوری روستائیان فراهم نمود.
The global outbreak of the new corona virus as a pandemic disease has caused fear and anxiety in various countries, and its concern in rural areas is due to lack of health facilities and the inclusion of an elderly population more than other areas. . This disease has not only caused concerns about people's physical health but also caused a number of psychological illnesses. In these circumstances, one of the ways to reduce vulnerability in rural areas is to improve the level of resilience. The virus has been mediated by social welfare. This research is methodical, descriptive-analytical and survey type. The required data were collected using library studies, field surveys and questionnaires at the household level. The statistical population of the present study included 160 heads of households in the wooded area of Babol city, who were selected as a sample using the census method. After data collection, data analysis was performed using SPSS and AMOS software. The results show that livelihood capital has a positive and significant effect on the resilience of villagers in corona conditions at the level of 95% confidence. Also, the results of livelihood capital have a significant effect on social welfare and social welfare on improving the resilience of villagers. Therefore, by strengthening social support and livelihood capital, it is possible to provide the ground for improving the resilience of the villagers.