چکیده:
هدف: پژوهش حاضر با هدف آزمون مدل معادلات ساختاری روابط سبکهای دلبستگی و خود-متمایزسازی با عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه با نقش واسطهای سبک زندگی ارتقاء بخش سلامت انجام شد. روش: روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی (1554 نفر) در سال تحصیلی 98-1397 بود که تعداد گروه نمونه بر اساس فرمول کوکران حدود 308 نفر برآورد شد که برای حذف اثر پرسشنامههای بیاعتبار تعداد 350 نفر در نظر گرفته شد. در نهایت، تعداد 305 پرسشنامه مورد تحلیل نهایی قرار گرفتند. ابزارهای تحقیق شامل پرسشنامه خود-متمایزسازی اسکورون و اسمیت (2003)، سیاهه دلبستگی بزرگسالان هازن و شیور (1987)، نیمرخ سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت (واکر، سیچریست و پندر، 1995) و پرسشنامه عملکرد تحصیلی فام و تیلور (1999) بود که جهت تحلیل دادهها از روشهای آمار توصیفی و استنباطی (همبستگی پیرسون، تحلیل مسیر و مدل معادلات ساختاری) با کمک نرمافزارهای آماری SPSS 23 و 26 AMOS استفاده شده است. .یافتهها: نتایج نشان داد که بین سبک دلبستگی (10/0-= ، 01/0 >p) و تمایزیافتگی (09/1= ، 01/0 >p) با عملکرد تحصیلی رابطه معناداری وجود دارد و این متغیرها قادرند عملکرد تحصیلی را مستقیما پیشبینی نمایند.. همچنین سبک زندگی ارتقاء بخش سلامت میتواند بین سبک دلبستگی (03/0-= ، 01/0 >p) و تمایزیافتگی (64/0= ، 01/0 >p) و عملکرد تحصیلی نقش میانجی داشته باشد. نتیجهگیری: با توجه به ارتباط سبکهای دلبستگی و خود-متمایزسازی و نیز سبک زندگی ارتقاء بخش سلامت با عملکرد تحصیلی، توجه ویژه به این متغیرها جهت بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان، ضروری مینماید.هدف: پژوهش حاضر با هدف آزمون مدل معادلات ساختاری روابط سبکهای دلبستگی و خود-متمایزسازی با عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه با نقش واسطهای سبک زندگی ارتقاء بخش سلامت انجام شد. روش: روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی (1554 نفر) در سال تحصیلی 98-1397 بود که تعداد گروه نمونه بر اساس فرمول کوکران حدود 308 نفر برآورد شد که برای حذف اثر پرسشنامههای بیاعتبار تعداد 350 نفر در نظر گرفته شد. در نهایت، تعداد 305 پرسشنامه مورد تحلیل نهایی قرار گرفتند. ابزارهای تحقیق شامل پرسشنامه خود-متمایزسازی اسکورون و اسمیت (2003)، سیاهه دلبستگی بزرگسالان هازن و شیور (1987)، نیمرخ سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت (واکر، سیچریست و پندر، 1995) و پرسشنامه عملکرد تحصیلی فام و تیلور (1999) بود که جهت تحلیل دادهها از روشهای آمار توصیفی و استنباطی (همبستگی پیرسون، تحلیل مسیر و مدل معادلات ساختاری) با کمک نرمافزارهای آماری SPSS 23 و 26 AMOS استفاده شده است. .یافتهها: نتایج نشان داد که بین سبک دلبستگی (10/0-= ، 01/0 >p) و تمایزیافتگی (09/1= ، 01/0 >p) با عملکرد تحصیلی رابطه معناداری وجود دارد و این متغیرها قادرند عملکرد تحصیلی را مستقیما پیشبینی نمایند.. همچنین سبک زندگی ارتقاء بخش سلامت میتواند بین سبک دلبستگی (03/0-= ، 01/0 >p) و تمایزیافتگی (64/0= ، 01/0 >p) و عملکرد تحصیلی نقش میانجی داشته باشد. نتیجهگیری: با توجه به ارتباط سبکهای دلبستگی و خود-متمایزسازی و نیز سبک زندگی ارتقاء بخش سلامت با عملکرد تحصیلی، توجه ویژه به این متغیرها جهت بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان، ضروری مینماید.
Aim: The aim of this study was to test the structural equation model of relationships between attachment styles and self-differentiation with academic performance of university students with the mediating role of health-promoting lifestyle. Methods: The method of this research was descriptive and correlation type. The statistical population consisted of all undergraduate students of Shahid Beheshti University (1554 people) in the academic year of 2018-2019. The sample size was estimated to be 308 based on Cochran formula. Eventually 305 questionnaires were finalized. Research tools included the Self-Distinction Questionnaire (Skowron & Schmitt, 2003), the Adults Attachment Inventory (AAI) (Hazen and Shaver, 1987), the Health Promoting Lifestyle Profile (Walker, Sichrist & Pender, 1995) and the Educational Performance Test (Pham and Taylor, 1999) were used and data were analyzed by descriptive and inferential statistical methods (Pearson correlation, path analysis and structural equation modeling) using SPSS 23 and AMOS 26 statistical softwares. Findings: The results showed that attachment styles and self-differentiation have a significant relationship with academic performance and these variables are able to directly predict academic performance (pConclusion: Regarding the relationship between attachment styles, self-differentiation and health-promoting lifestyle with academic performance, special attention to these variables is necessary to improve student performance.
خلاصه ماشینی:
هدف: پژوهش حاضر با هدف آزمون مدل معادلات ساختاري روابط سبک هاي دلبستگي و خودمتمايزسازي با عملکرد تحصيلي دانشجويان دانشگاه با نقش واسطه اي سبک زندگي ارتقاء بخش سلامت انجام شد.
در اين راستا، پژوهشگران تلاش کردهاند با تأکيد بر نقش عوامل مختلف ، مدل هاي مفهومي مبتني بر تعيين کنندههاي درون فردي، بين فردي و موقعيتي را جهت پيش بيني رفتارهاي سبک زندگي ارتقاء بخش 3 سلامت و نيز پسايندهاي آن را مورد توجه خود قرار دهند )بلو، شاو، کارمونا، و همکاران ، ١٦•٢(.
همچنين ، در حيط ه عملکرد تحصيلي، پژوهش ها به بررسي رابطه اين متغير با سلامت رواني و مشکلات رفتاري )مک لئود، اريما و رورمن ٣، ١٢•٢(، سبک ها و راهبردهاي يادگيري )نيکولز و ادموندسون ٤، ١٦•٢(، خودکارآمدي و انگيزش پيشرفت تحصيلي )کوهي، محمودي و گلشني، ١٣٩٥(، کيفيت سبک زندگي )سعيدي و فرحبخش ، ١٣٩٥(، تابآوري و تمايزيافتگي )احدي و عليزاده، •١٣٩(، سطوح مختلف سازگاري )آقايوسفي ، سراواني، زراعتي و همکاران، ١٣٩٤( و سبک هاي مختلف دلبستگي )گنجوزاده و منظ ري، ١٣٩٤( پرداخته اند.
نتايج جدول ٦، اثر ميانجي سبک زندگي ارتقاء بخش سلامت در رابطه بين سبک هاي دلبستگي و خودمتمايزسازي با عملکرد تحصيلي در گروه نمونه دانشجويان را نشان ميدهد.
بحث و نتيجه گيري هدف از انجام پژوهش حاضر آزمون مدل روابط سبک هاي دلبستگي و خود متمايزسازي با عملکرد تحصيلي دانشجويان دانشگاه با نقش واسط ه اي سبک زندگي ارتقاء بخش سلامت بود.