چکیده:
عواملی نظیر سوء رفتار والدین و عمل نکردن والدین به تکالیف خود، منجر به قرار گرفتن کودکان در وضعیت مخاطرهآمیز میشود که باید با اقدامات حمایتی مناسب از این کودکان حمایت نمود. پیشگیری رشدمدار یکی از انواع پیشگیری اجتماعی از جرم است که بر مبنای شناسایی وضعیت مخاطرهآمیز و اتخاذ اقدامات حمایتی استوار است. در این مدل از پیشگیری، هدف حمایت از آن دسته از کودکانی است که در وضعیت مخاطرهآمیز قرار دارند تا از این طریق بتوان عوامل خطر را از بین برد و با تقویت اقدامات حمایتی، کودکان را در مقابل پذیرش و ارتکاب رفتارهای مجرمانه در آینده مقاوم نمود. اقدامات حمایتی میتوانند به صورت آموزشهای تربیتی، توانمندسازی اقتصادی، ارائه مهارتهای زندگی یا استفاده از نهادهای جایگزین خانواده نظیر موسسات نگهداری کودکان صورت پذیرند.
مقاله حاضر با روشی تحلیلی و توصیفی، عوامل خطر فردی و اجتماعی و راهکارهای حمایتی را در قانون حمایت از اطفال و نوجوانان 23/02/1399 مورد ارزیابی قرار داده و ضمن بررسی آرای محاکم کیفری و شناسایی نقاط قوت و ضعف، پیشنهاداتی را ارائه داده است.
The factors such as child abuse and maltreatment by parents and parents fail to fulfill their obligations make children place at risk and children should be protected with applying appropriate safety measures. the developmental crime prevention is one of the social crime prevention types that it is based on recognizing the risky situation and taking the safety (protective) measures. In this model of prevention the goal is to protect children who are in risky situation that through this to eliminate the risk factors and with strengthening protection measures children are empowered to deal with the admission and the commitment of criminal behaviors in future. The protective measures can be in the form of the educational methods, economic empowerment, family alternative institutions such as Child care institutions. The present paper with the analytic and descriptive method has evaluated the individual and social risky factors and protective strategies in the children and Young persons Safety Act 1399 and has stated suggestions meanwhile examining the decisions of the criminal courts and recognizing the strengths and weaknesses.
خلاصه ماشینی:
لذا اگرچه ماده ۲۰ آيين نامـه اجرايـي مـاده ۶ قـانون حمايـت ، مـددکاران اجتماعي را ملزم نموده که در صورت وجـود آثـار ضـرب و جـرح و صـدمات جـدي ، موضوع را به مرجع قضايي اعلام نمايند، لکن چنانچه اين جرم بدون شـروط منـدرج در ماده ۶۱۴ باشد، اعلام آن از حيث صدور حکم به مجـازات تعزيـري بـي فايـده اسـت و صرفا از حيث ديه ، دادستان بايد در اجراي ماده ۷۰ قانون آيـين دادرسـي کيفـري ۱۳۹۲ اقدام به تعقيب مرتکب نمايد که به محض اعلام مددکاران اجتماعي ، دادستان ها ضمن دستور به نگهداري کودک در معرض خطر در مراکـز نگهـداري ، وي را جهـت تعيـين نوع و ميزان صدمات به پزشکي قـانوني معرفـي مـي نماينـد و مرتکـب را تحـت تعقيـب قضايي قرار مي دهند.
با توجه بـه اينکـه پيـشگيري رشـدمدار بـه دنبـال شناسـايي عوامـل ايجـاد وضـعيت مخاطره آميز و تلاش بـراي رفـع آن هـا و انجـام اقـدامات حمـايتي در ايـن زمينـه اسـت (متولي زاده ناييني ، ۱۳۸۶: ۱۳۱)، بايد عوامل ايجاد آسيب جسمي شناسايي گردند و کودکان در معرض اين آسيب تحت حمايت قرار گيرند و بند ۹ ماده ۱ آيين نامه اجرايـي مـاده ۶ نيز با همين ديدگاه ، حمايت ـاز طفل و نوجوانـ را مداخله و اقدامات لازم براي رفع خطر، پيشگيري از آسيب ، کاهش آسيب ، پيشگيري از وقوع جرم و ارائه خدمات تخصصي به طفل و نوجوان در معرض خطر يا بزه ديده و خانواده وي دانسته است .