چکیده:
اینترنت و فناوری های جدید اطلاعاتی و ارتباطی نه تنها نهاد سنتی داوری را تحت تاثیر خود قرار داده اند، بلکه موجب ظهور نهاد "داوری آنلاین" شده است. این ابزارها محیطی را برای برقراری ارتباط صوتی و تصویری در فضای مجازی ایجاد نموده که عمدتا نیاز به جلسات حضوری و ملاقات های فیزیکی بین طرفین دعوی و داوران را مرتفع نموده؛ به گونهای که این امکان فراهم شده تا کل فرآیند رسیدگی صرفاً در فضای مجازی انجام شود و پس از ختم مراحل رسیدگی، داوران در آخرین مرحله اقدام به شور و صدور رای می نمایند. متن رای نیز به صورت الکترونیک صادر و به طرفین دعوی از طریق ایمیل یا دیگر ابزار های ارتباطی مورد توافق، ابلاغ می گردد. در واقع داوری آنلاین نقطه تلاقی و ترکیب کارکردهای داوری سنتی با امکانات و ابزارهای جدید اینترنتی است. این مقاله ضمن معرفی کلی داوری آنلاین، جریان رسیدگی، صدور، ابلاغ و اجرای رای داوری آنلاین را بررسی میکند و با تلاش به ارائه ًپاسخهایی به چالش های مربوطه بدین نتیجه میرسد که داوری آنلاین روشی معتبر و موثر برای حل اختلافات است و رای صادره از این طریق نیز قابل اجرا در چارچوب کنوانسیون نیویورک میباشد.
The Internet and new Information and Communication Technologies (ICT) have influenced not only the traditional institution of arbitration but also has led to the emergence of “online arbitration”. These tools have created an environment for audio and video conferences in cyberspace, which mostly removed the need for face-to-face and physical meetings between the parties and arbitrators. It also allows the whole dispute resolution process to be processed solely in cyberspace. The award is also issued electronically and communicated to the parties by e-mail or other communication tools agreed upon. This paper, while introducing online arbitration, examines the arbitration proceedings, issuance, notification and enforcement of awards in the online arbitration. By trying to provide answers to the relevant challenges, it is concluded that online arbitration is a reliable and effective method for solving disputes, and the award issued via this process is also applicable in the framework of the New York Convention.
خلاصه ماشینی:
ˁ حصري نبودن مفهوم «نوشته »، در اين ماده که در مادٔە ۷ قانون داوري تجاري بين المللي ايران نيز با ذکر قيد «نظاير آن ها» بيان شده است ، حکايت از آن دارد که ميتوان از وسايل الکترونيک براي ايجاد مدرک مکتوب و قابل استناد در محاکم بهره برد و خصوصيتي در کتبي بودن موافقت نامۀ داوري در مفهوم فيزيکي آن وجود ندارد که فقدان آن بتواند خللي به اعتبار موافقت نامۀ داوري وارد نمايد (السان ، ۱۳۹۵: ۲۱۴ و براي مطالعۀ بيشتر نک : جنيدي و مسعودي ، ۱۳۹۵: ۹۵ ۷۷؛ اخوان فرد و شهيدي صادقي ، ۱۳۹۸؛ السان و طباطبائي نژاد، ۱۳۹۸: ۱۳۱ ۱۲۴ و مسعودي ، ۱۳۹۳).
UNCITRAL Model Law on International Commercial Arbitration 1985 with Amendments as Adopted in 2006, Art. 7 5.
در صورتي که طرفين به طور صريح اين موضوع را بيان نکرده باشند، مطابق مادٔە (۱)۲۴ قانون نمونۀ آنسيترال راجع به داوري تجاري بين المللي: «درصورت عدم وجود توافق طرفين قرارداد بر عدم وجود جلسات استماع ، نهاد داوري بايد در مورد برگزاري چنين جلساتي در هر مرحله از فرايند رسيدگي که مناسب باشد، ١ تصميم گيري نمايد...
United Nations Commission on International Trade Law (UNCITRAL) Model Law on International Commercial Arbitration, Article 20, Available online at: https://www.
UNCITRAL Model Law on International Commercial Arbitration, Art. 20 طرفين دعوي به رسميت ميشناسد که محل داوري را به صورت آزادانه تعيين نمايند.