چکیده:
در سال 1960 روش تدریس ارتباطی به عنوان جایگزینی برای روشهای ساختار گرایانهی قبلی معرفی شد.این تحول تا حدودی ناشی از انتقاد چامسکی از تئوریهای ساختارگرایی زبان بود.روش تدریس ارتباطی ترکیب سادهای از روشهای تدریس گرامری و کاربرد زبان است. همانگونه که لیتل وود(1981)اظهار میدارد:یکی از ویژگیهای بارز روش تدریسی ارتباطی،اهمیتی است که این روش به کاربرد زبان به همراه جنبههای ساختاری آن میدهد.ویژگی مهم دیگر این روش،دانشآموز محوری و تجربهمداری بودن آن است.این روش از ابتدا بر مهارت ارتباط در زبان تأکید دارد.به علاوه،فعالیتهای کلاسی فرصتهای مناسبی برای زبانآموزان فراهم میآورد تا از زبان خارجی برای برقراری ارتباط و تعامل استفاده کنند.البته در این روش معنی بیش از نقش و فرم مورد تأکید است.روش ارتباطی همواره میتواند با علاقهها و نیازهای زبانآموزان تنظیم شود.
خلاصه ماشینی:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) (به تصویر صفحه مراجعه شود)
(به تصویر صفحه مراجعه شود) (به تصویر صفحه مراجعه شود)
(به تصویر صفحه مراجعه شود) (به تصویر صفحه مراجعه شود) Communicative
در سال 1960 روش تدریس ارتباطی به عنوان جایگزینی برای روشهای
از انتقاد چامسکی از تئوریهای ساختارگرایی زبان بود.
روش تدریس ارتباطی ترکیب سادهای از روشهای تدریس گرامری و کاربرد زبان
همانگونه که لیتل وود(1981)اظهار میدارد:یکی از ویژگیهای بارز روش تدریسی ارتباطی،اهمیتی است که این روش به کاربرد
زبان به همراه جنبههای ساختاری آن میدهد.
ویژگی مهم دیگر این روش،دانشآموز محوری و تجربهمداری بودن آن است.
این روش از
ابتدا بر مهارت ارتباط در زبان تأکید دارد.
به علاوه،فعالیتهای کلاسی فرصتهای مناسبی برای زبانآموزان فراهم میآورد تا از زبان
خارجی برای برقراری ارتباط و تعامل استفاده کنند.
البته در این روش معنی بیش از نقش و فرم مورد تأکید است.
روش ارتباطی همواره
میتواند با علاقهها و نیازهای زبانآموزان تنظیم شود."