چکیده:
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان هیجانمدار بر عملکرد خانواده و صمیمیت جنسی همسران انجام شد. گروه نمونه شامل 28 نفر (14 نفر گروه آزمایش و 14 نفر گروه گواه) از زنان مراجعهکننده به سرای محلههای منطقة 10 تهران در سال 1395 بودند که به صورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. مولفههای درمان هیجانمدار در 8 جلسة 90دقیقهای به گروه آزمایشی ارائه شد و گروه کنترل (گواه) برنامهای دریافت نکردند. از هردو گروه آزمایش و کنترل، پیش و پس از اجرای برنامة درمانی، پیشآزمون و پسآزمون گرفته شد. به منظور سنجش عملکرد خانواده از پرسشنامههای عملکرد خانواده و به منظور سنجش میزان صمیمیت جنسی از پرسشنامة صمیمیت جنسی باگاروزی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل دادههای بهدستآمده از میانگین، انحراف معیار و تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد میزان عملکرد خانواده (مولفة نقشها) و صمیمیت جنسی افزایش معناداری را در نمرات پسآزمون در گروه آزمایش داشته است (p<0/05)؛ بنابراین میتوان گفت آموزش مولفههای رویکرد هیجانمدار میتواند عملکرد خانواده و صمیمیت جنسی را بهبود بخشد.
The aim of this study is to determine the effectiveness of emotional-focused therapy on family performance and sexual intimacy among spouses. The sample group was selected based on convenience sampling including 28 women (14 in the experimental group and 14 in the control group) who referred to the communities of District 10 in Tehran in in 2016. The components of emotion-focused therapy were presented to the experimental group in 8 sessions of 90 minutes and the control group did not receive any program. Pre-test and post-test were taken from both experimental and control groups before and after the treatment program. Hence, Family Performance Questionnaire and Bagarozi Sexual Intimacy Questionnaire were applied to evaluate family performance and the degree of sexual intimacy respectively. Moreover, standard deviation and analysis of covariance were applied to analyze the obtained data. The results indicated that family performance (roles element) and sexual intimacy had a remarkable increase in post-test scores in the experimental group (p <0.05); therefore, it can be mentioned that teaching the components of the emotion-focused approach can improve family performance and sexual intimacy.
خلاصه ماشینی:
نتـايج نشان داد ميزان عملکرد خـانواده (مؤلفـۀ نقـش هـا) و صـميميت جنسـي افـزايش معناداري را در نمرات پس آزمـون در گـروه آزمـايش داشـته اسـت ( )؛ بنابراين مي توان گفت آموزش مؤلفه هاي رويکرد هيجان مدار مي توانـد عملکـرد خانواده و صميميت جنسي را بهبود بخشد.
( همچنان که نبود صميميت نشان دهندة جوي نامطلوب همراه با اختلال است ، هنگامي که کانون خانواده دربرگيرندة محيط سالم و روابـط گـرم و تعامـل صـميمانۀ بـين فـردي باشـد، ميتواند موجب رشد و پيشرفت اعضاي خانواده شود و مهـم تـرين زيرمنظومـه در خـانواده ، زيرمنظومۀ زناشـويي اسـت و وجـود رابطـۀ رضـايت بخـش بـين همسـران و عملکـرد سـالم تأثيرات مثبت بسياري بر عملکرد زيرمنظومه هاي ديگـر خواهـد داشـت (ر.
بـديهي و همکاران (١٣٩٢) طي پژوهشي تحـت عنـوان «اثربخشـي رويکـرد زوج درمـاني هيجـان مـدار بـر دل بستگي بزرگ سالان و صميميت جنسي زوجـين » بـه ايـن نتيجـه رسـيده انـد کـه زوج درمـاني هيجان مدار افزايش صميميت جنسي همسران را در پي دارد.
در همين راستا، جاويدي و همکاران (١٣٩١) در پژوهشي تحـت عنـوان «اثربخشـي آمـوزش راهبردهاي مديريت هيجان مبتني بر رويکرد زوج درماني هيجان مدار بر افزايش رضـايت جنسـي زوجين » به اين نتيجه دست يافت کـه آمـوزش راهبردهـاي مـديريت هيجـان تـأثير معنـاداري بـر افزايش رضـايت جنسـي دارد؛ همچنـين اسـدپور و همکـاران (١٣٩١) در پـژوهش خـود تحـت عنوان «بررسي اثربخشـي زوج درمـاني هيجـان محـور بـر افـزايش صـميميت زناشـويي زوج هـاي مراجعه کننده بـه مراکـز مشـاورة شـهر تهـران » نشـان دادنـد کـاربرد فنـون رويکـرد زوج درمـاني هيجان محور ميزان صميميت (هيجاني، عقلاني، جنسي، جسماني، ارتباطي، اجتماعي - تفريحـي، روان شناختي، معنوي و صميميت کلي) همسران را افزايش داده است .