چکیده:
هدف: هدف از پژوهش حاضر پیشبینی کیفیت زندگی براساس عوامل بهزیستی ریف و با نقش مداخله گرایانه رضایت از زندگی بود. روش: جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی تهران و نمونه آماری شامل 466 نفر از دانشجویان این دانشگاه در سال تحصیلی 93- 1392 بود که به روش نمونهگیری تصادفی انتخاب شدند. همه آزمودنیها پرسشنامه های کیفیت زندگی، بهزیستی روانشناختی(PWBS) و رضایت از زندگی (SWIS) را تکمیل کردند. برای تحلیل دادهها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج: نتایج همبستگی نشان داد عوامل بهزیستی ریف با رضایت از زندگی و کیفیت زندگی رابطه مستقیم دارند. همچنین نتایج تحلیل مسیر نشان داد، بزرگترین ضریب مسیر مربوط به تاثیر متغیر تسلط محیطی بر رضایت از زندگیو کوچکترین ضریب مسیر مربوط به تاثیر متغیر هدفمندی و روابط مثبت بر کیفیت زندگیبود. علاوه بر آن متغیرهای پذیرش خود و تسلط محیطی با کیفیت زندگی معنیدار نبودند. بحث و نتیجه گیری: باتوجه به نتایج حاصله میتوان کیفیت زندگی و همچنین رضایت از زندگی را با بهبود شاخص های بهزیستی ارتقا داد.
Objective: Purpose of this study, is predicting quality of life Based on Psychological well-being of Ryff and the mediator roles of life satisfaction. Methods: For this purpose 400 students of Allame University of Tehran in year 1392-93 were selected through random sampling. They all completed psychological well-being, quality of life and life satisfaction (SWIS) questionnaires. For Data analysis was used Pearson correlation and path analysis. Result: The results of Pearson correlation showed that factors Of Well- being Ryff associated significantly with quality of life and life satisfaction. Path analysis also showed the largest rate of direction the Influence of Environmental mastery variables on life satisfaction and Purpose in life and Positive relation with others variables of the smallest path coefficient associated with variable effect on the quality of life . Conclusion: Considering the results can be improved quality of life and life satisfaction to Increase the psychological Well- being indicators.
خلاصه ماشینی:
طي ساليان اخير، يافتن عواملي که موجب افزايش کيفيت زندگي ميشود از مهمترين مباحث مورد پژوهش بوده است و روانشناسان متوجه اين موضوع شده اند که افراد بايد انرژي عقلاني خود را صرف جهات مثبت تجربه شان کنند (سليگمن و ميهالي،٢٠٠٠).
بر اين اساس و با توجه به اينکه ، کيفيت زندگي ميتواند به صورت معناداري اندازه گيري شود و به صورت قابل توجهي نيز افزايش يابد هدف از پژوهش حاضر پيش بيني کيفيت زندگي بر اساس عوامل بهزيستي روانشناختي ريف و با نقش مداخله گرايانه رضايت از زندگي بود.
ميانگين ، انحراف معيار و ماتريس همبستگي متغيرهاي مورد مطالعه (٤٦٦ = n) انحراف (به تصویر صفحه رجوع شود) براي تعيين تاثير هر يک از عامل هاي بهزيستي ريف به عنوان متغيرهاي پيش بين در تبيين واريانس کيفيت زندگي و بررسي نقش رضايت از زندگي به عنوان متغير ميانجي از تحليل مسير استفاده شد.
زماني که فرد داراي بهزيستي بالايي است هيجانات مثبت را تجربه و اين امر به نوبه خود موجب افزايش رضايت از زندگي و در نهايت افزايش کيفيت زندگي در آنان ميشود.
همچنين نتايج تحليل مسير نشان داد، عوامل بهزيستي ريف با نقش مداخله گرايانه رضايت از زندگي بر کيفيت زندگي اثر دارند.
نتايج نشان داد که از بين عوامل بهزيستي روانشناختي، عامل هاي خودمختاري، هدفمندي، رشد شخصي و روابط مثبت با ديگران با نقش مداخله گرايانه رضايت از زندگي بر کيفيت زندگي اثر دارند.
Psychological need satisfaction and well- being in adults aged 80 years and older living in residential homes: Using a self-determination theory perspective.