چکیده:
مطالعۀ حاضر با هدف مقایسۀ رضایت زناشویی، اتحاد بین والدین و فرسودگی والدینی در پدران و مادران بدون و دارای فرزند (ان) با آسیب بینایی انجام شد. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع پسرویدادی بود. جامعۀ آماری پژوهش را چهار گروه از والدین دارای فرزند بدون آسیب بینایی و با آسیب بینایی (در سه گروه دارای یک فرزند، دو فرزند و بیش از دو فرزند) ساکن شهرهای مختلف ایران تشکیل میدادند که از آن میان، نمونهای به تعداد 506 نفر (شامل 297 مادر و 209 پدر) از طریق روش نمونهگیری دردسترس در پژوهش شرکت کردند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس رضایت زناشویی کانزاس (نیکولز و همکاران، 1983)، مقیاس اتحاد والدینی (آبدین و برونر، 1995) و سنجش فرسودگی والدینی (رزکام و همکاران، 2018) بود. نتایج نشان داد والدین دارای بیش از دو فرزند با آسیب بینایی نسبت به سه گروه دیگر نمرات بالاتری در فرسودگی والدینی و نمرات پایینتری در رضایت زناشویی و اتحاد والدینی گزارش کردند (001/ 0 >p). نتایج آزمون مانوا نشان داد چهار گروه در تمامی ابعاد فرسودگی والدینی تفاوت معنیداری با یکدیگر داشتند (001/ 0 >p). همچنین پدران در مجموع نمرات بالاتری در رضایت زناشویی کسب کردند (04/ 0 >p). گسترۀ آسیب بینایی در فرزند (ان) میتواند با اثرگذاری منفی بر برآیندهای زناشویی و والدینی روابط فرزندان و والدین را با خود و با یکدیگر مخدوش سازد.
The aim of this study was to compare marital satisfaction, parental alliance, and parental burnout in fathers and mothers having a child(ren) with and without visual impairment. The method of the study was descriptive and expo facto. The study population consisted of four groups of parents having children without and with visual impairment (parents having one child, two children, and more than two children with VI) living in different cities of Iran that among them, a sample of 506 people (including 297 mothers and 209 fathers) participated voluntarily in the study through convenient sampling. The measurements included the Kansas Marital Satisfaction Scale (Nichols et al., 1983), the Parental Alliance Scale (Abidin, & Brunner, 1995), and the Parental Burnout Assessment (Roskam et al., 2018). The results showed that parents having more than two children with VI had higher scores on parental burnout and lower scores on marital satisfaction and parental alliance compared to the other three groups (p < .001), the results of the MANOVA test showed that the four groups were significantly different in all dimensions of parental burnout (p < .001), also, the fathers obtained higher scores in marital satisfaction (p < .04). The extent of visual impairment of the child(ren) can disrupt the relationship between children and parents with themselves and with each other by negatively affecting marital and parental outcomes.
خلاصه ماشینی:
2359 آسیب بینایی در فرزندان : مقایسۀ رضایت زناشویی، اتحاد والدینی و فرسودگی والدینی در پدران و مادران ایرانی دانشیار گروه روان شناسی و علوم تربیتی ، پژوهشکده زنان دانشگاه / سیده فاطمه موسوی الزهراء، تهران ، ایران .
چکیده مطالعۀ حاضر باهدف مقایسۀ رضایت زناشویی، اتحاد بین والدین و فرسودگی والدینی در پدران و مادران بدون و دارای فرزند (ان ) با آسیب بینایی انجام شد.
محدودیت مطالعات به ویژه پژوهش های داخلی در خصوص رویکرد والدین در خصوص والدگری یکدیگر در پرورش فرزندان با آسیب بینایی و نیز پیامدهای ناشی از فشار مراقبت به ویژه از حیث گسترۀ آسیب در خانواده محققان را بر آن داشت تا باهدف مقایسۀ برآیند زناشویی (رضایت زناشویی) و والدینی (اتحاد والدین و فرسودگی والدینی ) در پدران و مادران دارای فرزند یا فرزندان با آسیب بینایی به آزمون فرضیه های زیر بپردازند: - بین چهار گروه از والدین بدون فرزند با آسیب بینایی، والدین دارای یک ، دو و بیش از دو فرزند با آسیب بینایی در نمرات رضایت زناشویی تفاوت معناداری دارد.
Nichols, Schumm, Schectman, & Grigsby 3.
پژوهش حاضر باهدف مقایسۀ رضایت زناشویی، اتحاد والدینی و فرسودگی والدینی در پدران و مادران با و بدون فرزند با آسیب بینایی انجام شد.
آسیب بینایی در فرزندان : مقایسۀ رضایت زناشویی، اتحاد والدینی و فرسودگی والدینی در پدران و مادران ایرانی ، روان شناسی افراد استثنایی، ١١(٤٤)، ١٤١١٦٧.