چکیده:
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاب آوری، شفقت به خود و تجربیات آزاردیدگی اولیه در دانشجویان با و بدون رفتارهای خودآسیب زنی انجام شد.
روش: این پژوهش توصیفی، با طرح علی-مقایسهای انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی مشغول به تحصیل در دانشگاه گیلان در سال تحصیلی 1399-1398 تشکیل میدهند. شرکت کنندگان پژوهش 115 نفر با و 130 نفر بدون رفتارهای خودآسیب زنی بودند که از میان دانشجویان از طریق پرسشنامه خودآسیب زنی سانسون و همکاران]1[( با نمره برش 5) شناسایی و انتخاب شدند.سایر دادههای پژوهش با استفاده از فرم کوتاه مقیاس تاب آوری واگنیلد]2[، فرم کوتاه مقیاس شفقت به خود ریس و همکاران ]3[، مقیاس آزاردیدگی اولیه کرمی و همکاران ]4[ و فرم کوتاه پرسشنامه نشانههای روانی دورا و همکاران]5[ جمع آوری شدند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد.
نتایج: براساس نتایج به دست آمده دانشجویان با و بدون رفتارهای خود آسیب زنی در متغیرهای تاب آوری، شفقت به خود و تجربیات آزاردیدگی اولیه با هم تفاوت معنیدار دارند. به بیان دیگر، در پژوهش حاضر دانشجویان با رفتارهای خودآسیب زنی دارای تاب آوری و شفقت به خود کمتر و تجربیات آزاردیدگی اولیه بیشتری هستند. افراد خودآسیب زن دارای مدیریت خود، معناداری زندگی، خودمهربانی، تجارب مشترک انسانی، ذهن آگاهی کمتر و قضاوت خود، همانندسازی افراطی، انزوا، تجربیات آزار جسمی و کلامی و غفلت بیشتری نسبت به افراد غیر خودآسیب زن هستند.
بحث و نتیجهگیری: با توجه به یافتههای پژوهش و سطوح پایین تاب آوری و شفقت به خود در دانشجویان دارای سابقه خودآسیب زنی، پیشنهاد میگردد که در مراکز مشاوره دانشگاه ها برنامه ها و کارگاه های آموزشی جهت آموزش روشهای مدیریت خود، افزایش تاب آوری و همچنین افزایش شفقت به خود افراد برگزار شود تا از بروز رفتارهای خودآسیب زنی پیشگیری شود. یافتههای پژوهش نشان دهنده وجود تعداد بیشتر تجربیات آزاردیدگی اولیه در دانشجویان دارای خودآسیب زنی است، براین اساس پیشنهاد میگردد اقداماتی جهت بررسی پرونده سلامت روان دانشجویان و ارائه خدمات درمانی به افراد دارای تجربیات آزاردیدگی اولیه صورت گیرد.
Introductoin: This study aimed to compare resilience, self-compassion, and experiences of early abuse in students with and without self-harm behaviors. Method: This descriptive study was performed with a causal-comparative design. The statistical population of this study consists of all undergraduate students studying at the University of Guilan in the academic year 2021-2021. The study participants were 115 students with, and 130 students without self-harm behaviors who were identified and selected among the students through the self-harm questionnaire of Sanson et al. (With a score of 5). Research data using the self-harm questionnaire of Sanson et al. (1998), Wagnild's (2009) short form of resilience scale, Raes et al.'s (2010) short form of self-compassion scale, Karami et al.'s (2019) short form of Dura et al.'s (2006) Psychiatric Symptoms questionnaire was collected. Multivariate analysis of variance was used to analyze the data. Results: Based on the results, students have significant differences in the variables of resilience, self-compassion, and experiences of early abuse (P Discussion and Conclusion: Considering the research findings and low levels of resilience and self-compassion in students with a history of self-harm, it is suggested that programs and workshops in university counseling centers teach the method of Self-management, increase resilience, and increase self-compassion to prevent self-harm behaviors. Findings indicate that there are more experiences of early abuse in students with self-harm, therefore, it is suggested that measures be taken to review the mental health record of students and provide medical services to people with experiences of early abuse.