چکیده:
یکی از مواردی که باعث ایجاد مسئولیّت می گردد تسبیب است که تحت عنوان قاعده تسبیب در فقه و حقوق مطرح می باشد. این قاعده در جرایم و تخلّفات ساختمانی نیز مصداق پیدا می کند. گاهی این قاعده با دیگر قواعد در موضوع مورد بحث، تقابل پیدا می کند. پژوهش حاضر با موضوع قاعده تسبیب و رابطه آن با دیگر قواعد در جرایم ساختمانی به بررسی رابطه قاعده مذکور با قواعد تحذیر، احسان، لاضرر، اتلاف و غرور به روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای پرداخته است. نتایج حاصل از این تحقیق عبارت اند از: اگر در صنعت ساخت و ساز، شرایط هشدار مؤثّر رعایت گردد قاعده تحذیر، حاکم بر قاعده تسبیب می شود و همچنین اگر محسن، شرایط احسان در موضوع مورد بحث، یعنی عمل طبق قوانین و مقرّرات کرده باشد مسئول نبوده و قاعده احسان مقدّم می باشد. در قاعده لاضرر که نقطه تقابل آن با قاعده تسلیط است در صورتی که عمل مالک به نفع وی یا دفع ضرر از خودش باشد قاعده تسلیط حاکم بوده و در غیر این صورت، قاعده لاضرر و به دنبال آن تسبیب محقّق می شود. قاعده غرور نیز تقابلی با تسبیب نداشته و در صورت وجود خدعه، غارّ یا مسبّب مسئول است. اتلاف هم اگر با واسطه باشد همان تسبیب بوده که شرط مسئولیّت در تسبیب، تقصیر مسبّب می باشد.
One of the things that causes responsibility under the doctrine of causality, is the rule of causality in the law and jurisprudence. This rule also applies to the crimes and violations found in the building and construction.Sometimes this rule conflicts with other rules in the subject matter.The present study examines the relationship between the rule of causation and its relationship with other rules in construction crimes and with the rules of warning, benevolence, no-harm, waste and deception in a descriptive-analytical method, using library tools with the aim of knowledge raising and awareness. The results of this research are:If effective warning conditions are observed in the construction industry, the warning rule governs the rule of causation, and also if benefactor has done the conditions of benevolence in the subject under discussion, that is, acting according to the laws and regulations, the rule of benevolence takes precedence. In the no-harm rule, the opposite point of which in the causality is the rule of domination, if the action of the owner is in his favor or the repulsion of the loss from himself, the rule of domination prevails, otherwise the no-harm rule is followed by that
خلاصه ماشینی:
رابطه اين دو قاعده ، به دو صورت قابل تصور است : يکي اين که قاعده احسان را هم مي توان از استثنائات قاعدة تسبيب محسوب نمود؛ با اين توضيح که در تسبيب گفته مي شود هر کس سبب ورود ضرر به ديگري شود مسؤول بوده و – به عنوان حکم عام - بايد جبران کند، ولي احسان را به عنوان استثناء مطرح کرد؛ بدين صورت که اگر کسي قصد احسان داشته باشد و با فعلش به ديگري ضرر بزند ضامن نخواهد بود؛ يعني تسبيب را عام و احسان را خاص درنظر گرفته و خاص با عام تخصيص مي خورد.
» قانونگذار در عصر حاضر، اذن دخالت در معابر يا اماکن عمومي را بدون رعايت مقررات قانوني و اجراي نکات ايمني به کسي واگذار نمي نمايد؛ همان طور که در ماده ١٣ قانون کيفر بزه راه آهن بيان شده ، چون دخالت در معابر يک کار فني است که بايد توسط مقام مسئول انجام شود و اگر فردي قصد کمک به سازمان مسئول و عابران را دارد بايد براي اجراي قصد خير خود به سازمان ذيربط مراجعه و اجازه بگيرد؛ گرچه در آيه تعاون ، امر به تعاون شده است اما اين امر از هر راهي ممکن نيست ؛ پس عنصر مادي آن مي تواند هر فعل مثبتي هم باشد.