چکیده:
اعتقاد به وجود عالم برزخ یکی از اصول پذیرفته شدۀ بیشتر مسلمانان است. برخی از آیات قرآن مانند؛ آیۀ 11 سورۀ غافر و آیۀ 154 سورۀ بقره به آن پرداخته‌اند، همچنین ائمۀ‌هدی (ع) نیر در احادیث خویش به این امر مهم اشاره کرده‌اند، با این وجود، برخی از فرق مسلمانان در این امر شبهه ایجاد کرده‌اند. قرآن‌بسندگان شبه قاره، یکی از فرقی است که جود برزخ را انکار کرده است. قرآنیان شبه قاره با ادلۀ عقلی «1. نامشخص بودن ماهیت نفس انسان؛ 2. عدم آثار عذاب در جسد در داخل قبور» و نقلی «آیات؛ 11 و 46 سورۀ غافر و آیۀ 154 سورۀ بقره»، با روش تفسیری نامتداول از جمله؛ رأی‌گرایی، تأویل و علم‌گرایی، به اثبات عدم وجود برزخ پرداخته‌اند. از این‌رو، تحقیق پیش‌رو بر آن شده، آراء قرآنیان شبه قاره را با روش توصیفی- انتقادی، حتی‌الامکان مورد ارزیابی قرار دهد.
Belief in the Purgatory is one of the accepted principles of most Muslims. Some Qur’anic verses such as Surah Al-Ghafir/11 and Surah Al-Baqarah/154 deal with this issue. Also, the Infallible Imams (AS) mentioned this important matter in their sayings. However, some Islamic sects have cast doubt on it; The Qur’anists of the Indian Continent are among those who denied the existence of the Purgatory. They proved their idea of the non-existence of Purgatory through rational arguments of “1. uncertainty of the nature of the human soul, 2. the lack of torment’s signs on the body laid in the grave” and narrative evidences of the verses “Surah Al-Ghafir/11 and 46 and Surah Al-Baqarah/154" with an unusual exegetical method, including self-idea, interpretation (ta’wil), and scientism. This paper intends to evaluate the views of the subcontinental Qur’anists based on a descriptive-critical method, as much as possible.
کلیدواژه ها:
عالم برزخ
،
شبه قارۀ هند
،
سر سید احمدخان
،
قرآنیان
،
جیراج پوری
Indian Subcontinental Qur’anists
،
Jiraj Puri
،
Sir Seyed Ahmad Khan
،
Purgatory
(
, 
, 
)
