چکیده:
هدف مطالعه حاضر بررسی نقش عامل هوشمند آموزشی بر توان حل مسائل پیچیده و مدتزمان درگیری با تکلیف در دانشآموزان مبتلا به اختلال نارسایی توجه بوده که با روش آزمایشی انجام شده است. جامعه هدف از بین دانشآموزان 7 تا 13 سال (5/10 M: ) که در مقطع ابتدایی و راهنمایی، در مدارس دولتی در سیسلی کشور ایتالیا[مشغول به تحصیل بودند، انتخاب شد. گروه نمونه (45:N)که از طریق سیاهه تشخیصی ADHD (فرم معلم) انتخاب شدند، بهصورت تصادفی در سه گروه گمارش شدند: 1) بدون حضور عامل آموزشی 2) عامل آموزشی، تنها دستورالعملهایی را در حین حلمسئله ارائه میکرد 3) عامل آموزشی دستورالعملهایی را در حین حلمسئله ارائه و در خصوص توجه افراد بازخوردهایی را ارائه میداد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش آزمون حل مسائل پیچیده و ثبت زمان حل مسائل بود. نتایج نشان داد که حضور عامل هوشمند آموزشی، عملکرد حلمسئله را بهبود میبخشد، اما تاثیر عامل بر مدتزمان درگیری یادگیرندگان با تکلیف معنادار نیست. بر اساس نتایج، هدایت و بازخورد ارائه شده توسط عامل آموزشی باعث بهبود فرایند توجه شده و بهتبع آن، عملکرد فرد را در حلمسئله ارتقا میبخشد
Abstract Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is a persistent condition associated with impairment in educational functioning, professional position, and social relationships (Fabio and Capri, 2015). The disorder is determined by three basic symptoms: inattention, hyperactivity, impulsivity (APA, 2013). The disorder is closely linked to a series of neuropsychological deficits such as executive functions, working memory, and cognitive processes. Problem-solving is one of the areas in which ADHD students experience problems as a result of deficits in attention and working memory. Although normal developing children may easily learn problem-solving skills; Children with ADHD need help to learn these skills, and instruction must be provided in a controlled manner for this purpose. However, flexible learning environments in terms of content and presentation time can be helpfull to reduce the problems of these children. For example, the Attention of ADHD students can be improved when doing teacher-led homework, instead of independent tasks. However, due to the short range of attention, assignments should be presented in small pieces with just-in-time feedback on how to do it (Brock, Grove & Searls, 2010). Although the presence of a teacher and the provision of guidance can be a positive aspect of face-to-face education, the need to spend special guidance, and personalized instruction according to the needs of these children, requires another solution. The purpose of the present study was to investigate the role of the intelligent pedagogical agent on complex problem-solving ability and duration of task engagement in students with attention deficit disorder in the e-learning environments.
خلاصه ماشینی:
يادگيري با عامل هاي هوشمند آموزشي: آيا ميتوان با رديابي حرکات چشم عملکرد توجه را بهبود بخشيد؟ *1 نسرين محمدحسني چکيده هدف مطالعه حاضر بررسي نقش عامل هوشمند آموزشي بر توان حل مسائل پيچيده و مدت زمان درگيري با تکليف در دانش آموزان مبتلا به اختلال نارسايي توجه بوده که با روش آزمايشي انجام شده است .
نکته مهم در خصوص حضور عامل در محيط هاي نامبرده ، معنادار بودن آن براي يادگيرنده است ( ,Christopoulos, Conrad and Shukla ٢٠١٩) زيرا عامل ، بدون کارکرد آموزشي و صرف نمايش بروي صفحه ، درست به مانند عکس هاي تزئيني عمل خواهد کرد و طبق اصل انسجام در طراحي چندرسانه ايها بايد حذف گردد( ,Clark and Mayer .
با توجه به اينکه عامل ها به مانند شخصيت هاي واقعي اغلب براي جلب توجه يادگيرنده از حرکات ، نگاه و ژست استفاده ميکنند( ٢٠١٦ ,Lane) ميتوان اين سؤال را مورد آزمون قرار داد که : آيا عامل ها ميتوانند نقش مؤثري در هدايت توجه يادگيرندگان داشته باشند؟ پژوهش پيشين ما نشان داد الگوي بصري کودکان داراي نارسايي توجه به عنوان يکي از زير ريخت - هاي اختلال ADHD، به صورت فازي است ( ٢٠١٥.
Machine learning مطالعات يادگيري براي کودکان با نقص توجه صورت گرفته است ، به جهت طرح يک محيط شخصي - سازي شده ميتواند اثربخشي محيط را در قالب فعاليت هاي يادگيري، ارائه محتوا و ارتباطات ( ٢٠٢٠ ,Hussein and Al- chlabi) افزايش دهد و سبب شود افراد به سمت يک تجربه يادگيري هدايت شده آموزشي سوق داده شوند.