چکیده:
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی مدل پیشبینی همدلی زناشویی بر اساس توانمندی ایگو با در نظر گرفتن نقش میانجی سبکهای دلبستگی در افراد متاهل بود. روش پژوهش: این پژوهش توصیفی و از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه افراد متاهل مراجعه کننده به خانههای سلامت شهر تهران در سال 1400 بودند. تعداد افراد نمونه ۳۵۰ نفر بودند که با روش در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس توانمندی من (بارون، 1953)، مقیاس همدلی زناشویی (جولیف و فارینگتون، ۲۰۰۶) و پرسشنامه سبکهای دلبستگی (هازن و شیور، ۱۹۸۷) بودند. برای تحلیل دادهها از روش مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزارهای آماری SPSS و AMOS انجام گرفت. یافتهها: نتایج نشان داد که مدل پس از حذف یک مسیر از برازش مناسب در جامعه برخوردار بود. همچنین نتایج نشان داد توانمندی ایگو بر همدلی زناشویی اثر غیرمستقیم معنی داری به واسطه سبکهای دلبستگی دارند (p<0. 05). بدین معنا که با افزایش توانمندی ایگو، سطح همدلی زناشویی به واسطه سبکهای دلبستگی افزایش مییابد. نتیجهگیری: براساس یافتههای پژوهش ارائه راهبردهای مناسب برای بهبود مولفههای پیش بین توانمندی ایگو، به منظور بالا بردن سطح رضایت و ثبات و پایداری ازدواج و افزایش همدلی زناشویی مد نظر قرار گیرند.
Aims: The aim of this study was to investigate the model of predicting marital empathy based on ego empowerment by considering the mediating role of attachment styles in married people. Method: The research method was descriptive and structural equation modeling. The statistical population of the present study was all married people who referred to health centers in Tehran in 1400. The sample size was 350 people who were selected by the available method. The sample size was 350 people who were selected by cluster sampling method. Research instruments included the My Empowerment Scale (Baron, 1953), the Marital Empathy Scale (Julif and Farrington, 2006), and the Attachment Styles Questionnaire (Hazen and Shaver, 1987). Structural equation modeling was used to analyze the data. Data analysis was performed using SPSS and AMOS statistical software. Result: The results showed that the model had a good fit in the community after eliminating a path. The results also showed that ego empowerment has a significant indirect effect on marital empathy due to attachment styles (p Conclusion: Based on the research findings, providing appropriate strategies to improve the predictive components of ego empowerment, in order to increase the level of satisfaction and stability and stability of marriage and increase marital empathy should be considered.
خلاصه ماشینی:
co@arayeh١١٠٠ چکیده فصلنامه علمی پژوهشی خانواده درمانی کاربردی هدف : هدف پژوهش حاضر بررسی مدل پیش بینی همدلی زناشویی بر اساس توانمندی ایگو با در نظر گرفتن نقش میانجی سبک های دلبستگی در افراد متأهل بود.
این نظریه معتقد است نوع رابطه مادر-کودک در سال های اولیه زندگی و میزان قابلیت دسترسی به مادر، میزان حمایت مادر هنگام احساس خطر، درجه حساسیت مادرانه و تکیه گاه ایمن بودن مادر برای کودک، سبک دلبستگی فرد را معین میکند.
ازآنجاکه به نظر میرسد توانمندی ایگو سبک های دلبستگی میتواند نقش مؤثری در همدلی زناشویی داشته باشند، انجام پژوهش هایی در این زمینه جهت آشکار کردن اهمیت توجه به این متغیرها در خانواده ها ضروری به نظر میرسد، پژوهش حاضر با عنایت به همین موضوع و در راستای کمک به شکل گیری زندگیهایی توأم با آرامش و رضایت خاطر به دنبال بررسی این موضوع است : ١.
مدل ساختاری پیش بینی همدلی زناشویی بر اساس توانمندی ایگو با میانجیگری سبک دلبستگی از برازش مطلوبی برخوردار است ؟ روش پژوهش این پژوهش با توجه به هدف آن از نوع پژوهش های بنیادی و ازلحاظ شیوه گردآوری داده ها و تحلیل آن ها به روش توصیفی و از نوع طرح های همبستگی و روش مدل یابی معادلات ساختاری میباشد؛ همچنین پژوهش حاضر به لحاظ رویکرد پژوهشی از نوع کمی است .
Sobhi Gharamaleki 3 / / / Abstract Aims: The aim of this study was to investigate the model of predicting marital empathy based on ego empowerment by considering the mediating role of attachment styles in married people.