خلاصه ماشینی:
"در لایههای زیرین ادراک و ذهن من کمکم تصویری شکل میگرفت که میگفت دنیا باید چگونه کار کند:یعنی هرچیزیکه نو باشد از کهنه بهتر است؛علم و فنآوری بزرگترین رهآوردهای بشری هستند و در آیندهای نزدیک-بهطور قطع زمانی که دیگر بزرگ شدهام-قدرت فنآوری برای مردم این امکان را فراهم میکند تا در دنیایی خالی از جنگ،فقر،جهل و کارهای شاق زندگی کنند.
در سال 1934 کمیسیون ارتباطات فدرال بر تبلیغات بهعنوان پایه و اساس اقتصادی پیشرفت واقعی،آن است که به سوی یک زندگی تجددپذیر مادی حرکت کند،بهطوری که جوابگوی نیازهای مادی،معنوی و عاطفی همه-و نه بعضی از-مردم جهان باشد و زیستن در صلح و آزادی را برای آنها ممکن سازد.
پیشرفت واقعی،آن است که به سوی یک سبک زندگی تجدیدپذیر مادی حرکت کند، بهطوری که جوابگوی نیازهای مادی، معنوی و عاطفی همه-و نه بعضی از-مردم جهان باشد و زیستن در صلح و آزادی را برای آنها ممکن سازد.
برای خنثی کردن توهماتی که فرهنگ تصویری دامن میزند باید با سوالات عمیقتری کلنجار برویم؛مرز دقیق خواستهء من و آنچه که همه باید در جامعه داشته باشند کجاست؟ چه چیزی به مصلحت عموم است؟ یا به تعبیر گاندی:چگونهای جامعهای (به تصویر صفحه مراجعه شود) بیافرینیم که نیاز همهء انسانها به قدر کافی برآورده شود و جایی برای حرص نباشد؟ هزاران سال پیش فیلسوفی از یک غار توهم نوشت که اسیران انسانی در آنجا با سیلی از تصاویری که پیش چشمانشان رژه میرفتند مسحور میشدند در حالی که از واقعیت بیرون از غار در غفلت بودند."