چکیده:
مطالعه شیوههای تجلی فرم کالبدی منجر به پشتیبانی از میزان زیستپذیری شهری و کیفیت زندگی که در نهایت منجر به دستیابی به شکل پایدارتر شهر خواهد شد، از ضروریات مربوط به مباحث شهر زیستپذیر است. این پژوهش در نظر دارد، تا با تحلیلی تطبیقی بر روی سه منطقه متفاوت از شهر تهران، اثرات شکل شهر بر مؤلفههای محیطی زیستپذیری را به شکلی ویژه مورد بررسی قرار دهد. روش پژوهش شامل دو بخش پیمایشی- اکتشافی و تحلیل لایههای اطلاعاتی مکانی و تجزیهوتحلیل دادهها نیز به دو صورت کمی، آمار توصیفی و کیفی، تحلیل مقایسهای با استفاده از چک لیست است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد، برخلاف آنچه در ایده شکل شهر پایدار مطرح می شود، فشردگی، رابطهای معکوس با زیستپذیری در شهر ایرانی دارد. به عبارت دیگر تراکم، دارای آستانه اشباع است و اگر از این آستانه عبور کند، کیفیات زندگی در شهر شروع به تنزل نموده و میزان زیستپذیری کاهش مییابد.
The study of the manifestation of physical forms leads to the support of urban livability and the quality of life that ultimately leads to a more sustainable city, are the requirements of the livable city theories. But since previous researches on the factors of urban livability supports the city form, includes the environmental, social, and economic layers, This research seeks to analyze the effects of the city's form on the environmental components of the habitat with a comparative analysis on three different regions of Tehran. The method of research in two sections of survey-exploration and analysis of spatial information layers and data analysis are two quantitative descriptive and qualitative statistics of comparative analysis using the checklist. The results of the research show that, contrary to what is presented in the common idea of sustainable city form, compression has a reverse relationship with livability in the Iranian city. In other words, density has a saturated threshold, and if this threshold is passed, the quality of life in the city begins to decline and the rate of the livability decreases.
خلاصه ماشینی:
تحلیل تطبیقی تأثیر شکل شهر بر مؤلفههای محیطی زیستپذیری در مناطق منتخب شهر تهران علیرضا بندرآباد 1 مطالعه شیوههای تجلی فرم کالبدی منجر به پشتیبانی از میزان زیستپذیری شهری و کیفیت زندگی که در نهایت منجر به دستیابی به شکل پایدارتر شهر خواهد شد، از ضروریات مربوط به مباحث شهر زیستپذیر است.
این پژوهش در نظر دارد، تا با تحلیلی تطبیقی بر روی سه منطقه متفاوت از شهر تهران، اثرات شکل شهر بر مؤلفههای محیطی زیستپذیری را به شکلی ویژه مورد بررسی قرار دهد.
اگر چه در متون مختلف ارزیابیهایی از چگونگی تحقق شکل پایدار شهری در قالب تحقیقات نسبتا مفصل شامل مقالات متعدد، کتاب و پایاننامه انجام شده است، اما وجه زیستپذیر شکل شهر و یا به عبارتی عوامل، مؤلفهها و لایههای متعدد تشکیل دهنده و یا پشتیبانی کننده زیستپذیری و کیفیت زندگی که در پوستهای تحت عنوان شکل شهر قرار گرفتهاند نیاز به موشکافی و استخراج دارند.
2-روش تحقیق از آنجایی که علاوه بر تحلیل کیفی شاخصها و رویکردهای مربوط به مقوله زیستپذیری، شاخصهای عملیاتی تأثیرگذاری متغیر شکل بر زیستپذیری آن باید مورد سنجش قرار گیرد، بنابراین روش تحقیق در این مرحله در دو بخش مجزا انجام میشود: الف – بخش مربوط به شاخصهای اثر گذار بر جامعه که مرتبط با میزان رضایتمندی از سکونت و کیفیت زندگی ناشی از شکل شهر است، از روش تحقیق پیمایشی- اکتشافی مورد بررسی قرار خواهند گرفت.
در آمار تحلیلی این تحقیق به منظور بررسی میزان رضایت و کیفیت شکل شهر در مناطق 1، 15 و 22 از آزمون میانگین یک جامعه و چند جامعه استفاده شده است.