چکیده:
قرآن پژوهان غیرباورمند، از دیرباز کیفیت تدوین و رسمی سازی قرآن را مورد مطالعه قرارداده اند. گابریل سعید رینولدز، استادیار مطالعات اسلامی و الهیات دانشگاه نوتردام آمریکا، در فرضیه اخیر خود با تعمیم روشهای تحقیق مدرن در عهد جدید بر قرآن، و تمرکز بر دوتایی ها یا عبارات تکرارشونده قرآن، مصحف فعلی را محصول ویراستاریِ متأخر متن مکتوبی میداند که از دو مکتوب پیشینی مکی و مدنی فراهم آمده است. نوشتار حاضر که پیآمد بررسی یک مقاله طولانی، دو سخنرانی و بحث و گفتگو و مجموعه مکاتباتی علمی با این محقق است، پس از شرح فرضیه و روش کار او، ضمن آشکار کردن خطاهای روشی رینولدز و عدول وی از معیارهای علمی خودش، اعتبار علمی ایده وی را مخدوش کرده، سپس پیشفرضها، مبانی و محتوای این دیدگاه را با طرح قیاسناپذیری قرآن با عهد جدید و در نتیجه عقیم بودن تعمیم روشهای تحقیقی عهد جدید بر قرآن، اصیل و تعمدی بودن تکرار در اسلوب بیانی قرآن، خواندنی و شفاهی بودن قرآن و انتقال آن بر بستر نقل سینه به سینه و از طریق قرائات اجازهدار، آشکار کردن آسیبهایی که غفلت از دیدگاههای قرآن شناسان مسلمان در علمیت طرح ایجاد کرده و نیز بیان نادرستی شواهد به خاطر سوء فهمهای تفسیری، به شکل آکادمیک زیر سؤال برده، ضرورت جدی بازبینی آن را آشکار می کند.
Unbelieving Qur’anic scholars have long studied Qur’an’s codification and canonization. In his recent hypothesis, Gabriel Said Reynolds, assistant professor of Islamic studies and theology at the Notre Dame University of America, generalizes New Testament’s modern research studies to Qur’an and focuses on Qur’an’s “doublets” or repeating passages, and considers the present codex (mushaf) of the Qur’an as a result of the later redaction of a written text provided from two previous Meccan and Medinan written material. This article - which is the outcome of analyzing a detailed article, two speeches of the writer and a series of scientific correspondences and discussions with him - explains his hypothesis and research method, clarifies his methodological mistakes and violation of his own scientific criteria and thus falsifies the validity of his idea. It then academically questions the presuppositions, bases and the content of this view, mentioning the following points: the incompatibility of the Holy Qur’an and the New Testament and thus the invalidity of generalizing the research methods of the New Testament to the Holy Qur’an, the intentionality of repetition in the expressive style of the Qur'an and considering repetition as one of the feature of the Qur’an, Qur’an being oral and readable and transmitted from one heart to another heart through permitted recitations, disclosing the scientific flaws of this proposal resulted from neglecting the views of Muslim Qur’anic scholars, and explaining the inaccuracy of his evidences due to interpretational misunderstandings; it then shows the critical necessity of inspecting the idea.
خلاصه ماشینی:
نوشتار حاضر که پيآمد بررسي يک مقاله طولاني، دو سخنراني و بحث و گفتگو و مجموعه مکاتباتي علمي با اين محقق است ، پس از شرح فرضيه و روش کار او، ضمن آشکار کردن خطاهاي روشي رينولدز و عدول وي از معيارهاي علمي خودش ، اعتبار علمي ايده وي را مخدوش کرده ، سپس پيش فرض ها، مباني و محتواي اين ديدگاه را با طرح قياس ناپذيري قرآن با عهد جديد و در نتيجه عقيم بودن تعميم روش هاي تحقيقي عهد جديد بر قرآن ، اصيل و تعمدي بودن تکرار در اسلوب بياني قرآن ، خواندني و شفاهي بودن قرآن و انتقال آن بر بستر نقل سينه به سينه و از طريق قرائات اجازه دار، آشکار کردن آسيب هايي که غفلت از ديدگاه هاي قرآن شناسان مسلمان در علميت طرح ايجاد کرده و نيز بيان نادرستي شواهد به خاطر سوء فهم هاي تفسيري، به شکل آکادميک زير سؤال برده ، ضرورت جدي بازبيني آن را آشکار ميکند.
رينولدز هرچند در نهايت ، نتيجه تحقيق خود درباره دوتاييهاي قرآن را به نفع اين ديدگاه سوق ميدهد که تکرار، حاصل دخالت ويراستاران متأخر است ، در عين حال اظهار ميکند که دوتاييها نشان مي دهند که از متني مکتوب وام گرفته شده اند و به دليل طولاني بودن ، نميتوانند تکرار قالب هاي زباني شفاهي باشند و بنابراين ، رسميسازي قرآن با استفاده از دو منبع مکتوب مکي و مدني انجام گرفته است ؛ يعني دوتاييهاي تکرار شونده در قرآن عباراتي نيستند که در موقعيت هاي متفاوت صرفا به طور تصادفي يا عالما و عامدا تکرار شده اند (يا دوباره وحي شده اند)؛ بلکه محصول فرآيند ويرايش گري متن قرآن هستند.