چکیده:
هدف: اثر تعاملی رﺗﺒﮥ علمی اعضای هیئت علمی و سطح عملکرد پژوهشی آنان، محل مناقشات نظری و تعارض در نتایج پژوهشهای میدانی بوده است. استفاده از طرح پژوهش طولی میتواند با شفافسازی ارتباط ﻋﻠّﻰ و معلولی متغیّرها، بخشی از این تعارضات را مرتفع کند. لذا هدف پژوهش حاضر، تحلیل روند تغییر در سطح عملکرد پژوهشی اعضای هیئت علمی در کارراهۀ شغلی با استفاده از پژوهش طولی بود. روش: بر خلاف سبک رایج در مطالعات این حوزه که تمرکز بر طرحهای پژوهش مقطعی است؛ مطالعۀ حاضر از طرح پژوهش طولی استفاده کرده و با اندازهگیری مکرر ضریب عملکرد پژوهشی یک نمونۀ ثابت 103 تایی از اعضای هیئت علمی در طول مسیر شغلی، اثر ارتقای رتبه بر عملکرد پژوهشی آنان را بررسی کرده است. یافتهها: آزمون آنالیز واریانس در گروههای وابسته، تفاوت عملکرد در مراتب مختلف علمی را برای اعضای هیئت علمی تأیید کرده است. نتیجهگیری: مرحلۀ دانشیاری برترین مرحله از حیث رشد انتشارات پژوهشی است و این رشد در مرحلۀ استادی کاهش یافته است.
Objectives: The interactive relation between scientific rank and research performance of faculty members has been the subject of both theoretical controversy and conflict in the results of applied research. Using longitudinal research design can resolve some of these conflicts by clarifying the causal relationship between variables. Method: Unlike the general approach in studies in this field, which focuses on cross-sectional research projects; in this study has been introduced a longitudinal research design and by repeatedly measuring the research performance of a fixed sample of 103 faculty members, has been evaluated the effect of rank promotion on their research performance during their career path. Results: The analysis variance test in dependent groups confirmed the change of research performance in line with rank promotion. Conclusion: The results show that academics have the highest research publication growth in associate professor rank and this growth decreases in the rank of professorship.
خلاصه ماشینی:
روش : بر خلاف سبک رايج در مطالعات اين حوزه که تمرکز بر طرحهاي پژوهش مقطعي است ؛ مطالعۀ حاضر از طرح پژوهش طولي استفاده کرده و با اندازه گيري مکرر ضريب عملکرد پژوهشي يک نمونۀ ثابت ١٠٣ تايي از اعضاي هيئت علمي در طول مسير شغلي ، اثر ارتقاي رتبه بر عملکرد پژوهشي آنان را بررسي کرده است .
Repeated Measures از اعضاي هيئت علمي در بازه هاي زماني متناظر با رتبه هاي استادياري، دانشياري و استادي آنان اندازه گيري شده ، سپس تفاوت ميانگين عملکرد پژوهشي اعضاي نمونه ، در اين سه بازة زماني، مورد آزمون آماري قرار گرفته است .
دو) جهت گيري روش شناختي در مطالعات سنجش عملکرد پژوهشي اعضاي هيئت علمي روشي که محققان تاکنون با آن به بررسي رابطۀ بين عملکرد پژوهشي با رتبۀ علمي(و همچنين ساير عوامل اثرگذار) پرداخته اند، انجام يک طرح پژوهش مقطعي با انتخاب نمونه هاي مستقل در سطوح مختلف عامل تيمار١ و آزمون تفاوت ميانگين عملکرد پژوهشي بين نمونه ها بوده است .
متناظر با سؤال اصلي، هدف اصلي اين تحقيق را نيز ميتوان چنين بيان کرد: «به کارگيري طرح پژوهش طولي براي ايجاد امکان ردگيري عملکرد پژوهشي يک عضو هيئت علمي در رتبه هاي علمي مختلف و تحليل تغييرات آن با کنترل اثر ساير متغّيرهاي مداخله گر».
سرانجام از آزمون همبستگي رتبه اي اسپيرمن براي بررسي رابطۀ بين عملکرد پژوهشي اعضاي هيئت علمي در رتبه هاي مختلف استفاده شده است .